Μπήκαμε στην Εκκλησία 6:30 π.μ. το πρωί. Χιόνιζε πολύ έξω. Μόλις μπήκαμε στον νάρθηκα μυρίσωμεν μια ευωδία σαν τριαντάφυλλα. Ή μυρωδιά ήτο σαν κάτι πού αντικρίζομεν στην καρδιά τού καλοκαιριού. Δεν μπορούσα να καταλάβω από πού προέρχεται αυτή ή ευωδία. Ανοίξαμε την πόρτα διά το κύριο ναό και...
ή ευωδία ήτο ποιό δυνατή. Αν και ήμασταν κρυωμένοι ή ευωδία ήτο πολύ αισθητή.
Ανοίξαμε τα φώτα και ό Τιμόθεος κοίταξε παντού να βρει την πηγή της ευωδίας. Κοίταξα προς την ωραία πύλη και βλέπω την εικόνα τού Αγίου Νικολάου πού ήτο σε ένα αναλόγιο. Την είχαμε τοποθετήσει εκεί από την περασμένη Κυριακή. Βλέπω να τρέχει επάνω στο πρόσωπο τού Αγίου τρείς γυαλιστερές γραμμές. Ολόκληρο το σώμα μου πάγωσε. Ή καρδιά μου αισθάνθηκε πώς έπεσε κάτω στο πάτωμα. Μέσα στα δάκρυα λέγω, "Είναι ό Άγιος Νικόλαος." Δεν μπορούσα να καταλάβω ποιος έλεγε τα λόγια αυτά. Ήμουν παγωμένος στο πάτωμα και δεν μπορούσα να πλησιάσω την εικόνα.
Μετά από μερικά λεπτά (πού φάνηκε σαν ήτο μία ώρα) πλησίασα τον Τιμόθεο κοντά στην εικόνα. Αυτός ήδη έκαμνε μετάνοια μπροστά στην εικόνα. Κοίταξα καλά την εικόνα να ιδώ ακριβώς τί συμβαίνει με την εικόνα. Έβλεπα να τρέχει κάτι υγρό από το μέτωπο τού Αγίου σε τρείς γραμμές. Ή μία γραμμή έτρεχε επάνω από την μύτη και δύο άλλες γραμμές δεξιά και αριστερά από τα μάτια. Ή ευωδία ήτο παντού.
Προσπάθησα να καταλάβω τί ακριβώς συμβαίνω μπροστά μου. Είχα αισθήματα φόβου, μελαγχολίας, και χαράς. Δεν ήτο ή πρώτη φορά πού συνέβη τέτοια πράγμα στην ζωή μου. Εδώ και τρία χρόνια πού λειτουργούσε στον ναό της Αγίας Τριάδος είδα Άγιο μύρο να τρέχει από τις πληγές τού Χριστού πού έγιναν από το ακάνθινο στέφανο. Το θαύμα αυτό άλλαξε ριζικά την πίστη μου από ορθολογιστικό σε πραγματικό ακόλουθο τού Ιησού Χριστού.
Λόγω της πήρας μου ήμουν πολύ προφυλακτικός. Δεν ήθελα τα δαιμόνια να μού παγιδεύσουν με καμία σκέψη ότι το φαινόμενο αυτό εξηγείται λογικά. Ό Κύριος είναι αιώνιος και ή θέλησίς Του κυβερνά τα πάντα. Έβαλα το επιτραχήλιόν μου και σήκωσα την εικόνα να την εξετάσω από κάτω. Ήτο στεγνό. Ή εικόνα αυτή είναι από χαρτί πού το έχουν κολλήσει επάνω σε ξύλο. Ή εικόνα έχει και ένα μικρό λείψανο τού Αγίου Νικολάου επάνω της. Ή εικόνα ήτο δώρο από τον πατέρα «Συμεών από το Μοναστήρι τού Αγίου Ισαάκ τού Σύρου. Και εκεί έγινε ή εικόνα αυτή. Οι καλόγεροι έχουν αυστηρούς κανόνας διά την κατασκευήν των εικόνων. Εάν έχει την παρά μικρή βλάβη την θεωρούν άχρηστη, διά πέταγμα. Και έτσι έλαβα την εικόνα αυτήν.
Ερώτησα τον Τιμόθεο εάν μπήκε στον ναό από την περασμένη Κυριακή. Μου είπε ότι δεν ήτο εκεί διά δύο ημέρας. Το φαινόμενο αυτό δεν έγινε από ανθρώπινο τέχνασμα διότι μόνον τρία άτομα έχομεν κλειδιά διά την Εκκλησία μας, ό Τιμόθεος, ό Γεώργιος Μίξας και ό εαυτός μου. Έγινε από θέλημα θεού. Μπήκα στον ναό και έβαλα βαμβάκι στο κάτω μέρος της εικόνος να μαζεύει τον άγιο μύρο. Το άγιο μύρο φαινότανε καθαρό επάνω στην εικόνα αλλά επάνω στο βαμβάκι ήτο σαν χρυσό και ευωδίαζε πολύ. Έβαλα λίγο στην γλώσσα μου. Ήτο πικρό και μούδιαζε αμέσως την γλώσσα μου.
Επειδή ήτο ακόμη πολύ ενωρίς δεν τηλεφώνησα τον δεσπότη μου. Περίμενα να τελείωση πρώτα την λειτουργία. Αργότερα το απόγευμα αυτό διάβασα μόνος μου εξορκισμούς και ευλόγησα την εικόνα με τον σταυρόν της ευλογίας. Τηλεφώνησα τον πρωτοσύγκελλον της επισκοπής μας να τον ειδοποιήσω διά το θαύμα. Αυτός το είπε στον δεσπότη και έγινε ή απόφασης να πάμε την εικόνα στον καθεδρικό ναό την επομένη ημέρα ώστε να την εξέταση ό δεσπότης από κοντά. Ό καθρεδικός ναός απέχει ενάμιση ώρα από την Εκκλησία μας.
Αργότερα αυτήν ημέρα ή Ηγουμένη με καλόγριες τού Σερβικού Μοναστηριού ήλθαν και ψάλλαμε τον Ακάθιστο Ύμνο στον Άγιο Νικόλαο. Κατά την διάρκεια της ακολουθίας ή εικόνα έβαλε πολύ μύρο. Όλοι μας με δάκρυα στα μάτια μας και χαρά στις καρδιές μας αισθανθήκαμε την παρουσία τού Αγίου Ιεράρχου Νικολάου. Χαρήκαμε διά το θαύμα αυτό και διά την ένδειξη αγάπης πού δείχνει ό Άγιος δι' ημάς. Από τότε συνέχεια τρέχει το άγιο μύρο.
Κατασκευάσαμε μια ξύλινη θήκη διά την εικόνα και ένας Σέρβος έκαμε μια κορνίζα διά τον Αγιον. Τελευταίως σε ένα ταξίδι στο καθεδρικό μας ναό στο Σάο Πάολο, Βραζιλίας κάποιος έκαμε μια καινούργια κορνίζα διά τον Άγιο. Ή εικόνα επισκέπτεται πολλές εκκλησίες διότι είναι φορετική.
Ή εικόνα τού Αγίου Νικολάου μυροβλήζει συνέχεια διά δεκατέσσερα χρόνια. Σταματά να τρέχει το Άγιο Μύρο διά μίαν εβδομάδα κατά την διάρκεια τού χρόνου, την Μεγάλη Εβδομάδα. Αρχίζει να τρέχει πάλιν την Λαμπροδευτέραν.
Μετάφραση υπό τού πατρός Κωνσταντίνου Δ. Σιμώνη/ΠΗΓΗ
