Γράφει ὁ Λεωνίδας Παππάς, Πρώην πρόεδρος «Ὁμόνοιας»
Μὲ ἀφορμὴ τὴν ἀπόφαση τῆς Δ.Ι.Σ. γιὰ τὴν μὴ τέλεση τῶν ἀκολουθιῶν, θυμήθηκα ἕνα περιστατικὸ πού μου εἶπε ἡ 86χρονη σήμερα Ἑλένη Κυριαζάτη (κόρη τοῦ Χρήστου Πυλιου). Μὲ τὴν ἐπικράτηση τοῦ Κομμουνιστικοῦ Κόμματος Ἀλβανίας ἐξορίστηκαν πολλὲς οἰκογένειες ἀντιφρονούντων στὴν Κρούγια (λίγα χλμ βόρεια τῶν Τιράνων). Τὸ 1946 στὸ στρατόπεδο έπιασε ἐπιδημία καὶ πέθαναν πάνω ἀπὸ 100 παιδιά, στὴν πλειοψηφία τοὺς ἑλληνόπουλα, μεταξὺ αὐτῶν καὶ ὁ πρῶτος ξάδερφος τοῦ πατέρα μου Λευτέρης Παππάς μόλις 2 χρονῶν.
Ὁ δικτάτορας ἀνησύχησε μήπως αὐτὸ ἀποτελέσει ἀφορμὴ ξεσηκωμοῦ, ἐνδεχόμενος νὰ τοῦ εἶχε ἀπομείνει λίγη ἀνθρωπιὰ πρὶν ἡ ἐξουσία τὸν μετατρέψει σὲ τέρας καὶ ὄχι μόνο ἐπέτρεψε νὰ γίνει λειτουργία ἀλλὰ πῆγε στὸ στρατόπεδο συγκέντρωσης μαζὶ μὲ τὸν τότε ἀρχιεπίσκοπο Ἀλβανίας Παΐσιο. Νὰ θυμίσω ὅτι τότε ἡ θρησκεία διώκονταν ἀλλὰ δὲν... ἀπαγορευόταν. Ἡ διὰ νόμο ἀπαγόρευση...
κάθε θρησκευτικοῦ συμβόλου καὶ ἔκφρασης ἦρθε τὸ 1967.
κάθε θρησκευτικοῦ συμβόλου καὶ ἔκφρασης ἦρθε τὸ 1967.
Ἡ κυρὰ Λένη, 10 χρονῶν τότε, θυμόταν ὅτι κάποιες γυναῖκες ρώτησαν τὸ Ἀρχιεπίσκοπο ἂν κάνει νὰ κοινωνήσουν γιατί δὲ νήστεψαν καὶ ἐκεῖνος τοὺς εἶπε «θὰ τὶς πάρω ἐγὼ τὶς ἁμαρτίες σας, νὰ κοινωνήσετε ὅλοι, μικροὶ καὶ μεγάλοι».
Γιὰ τὸ Γένος μας, ἡ ἐκκλησία ἦταν τὸ καταφύγιο σὲ κάθε δοκιμασία καὶ ὄχι ἡ ἀποστροφή. Στὰ 2.000 χρόνια παρουσίας της πρέπει νὰ εἶναι ἡ πρώτη φορὰ ποὺ συμβαίνει κάτι τέτοιο.
ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ
Λεωνίδας Παππᾶς
