Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Ο Παύλος Βουδούρης ήταν επί χρόνια εκδότης του γνωστού περιοδικού Τρίτο Μάτι, ένα περιοδικό που ασχολούνταν με αποκρυφισμό, εσωτερισμό, ανατολικές θρησκείες, μασονία, μαγεία, γιόγκα, νιρβάνα, κλπ.
Λίγο πριν πεθάνει, στο τεύχος 337 του περιοδικού, (Ο Παύλος πέθανε τελείως ξαφνικά στις 22 Ιανουαρίου 2016. Τον είχα γνωρίσει προσωπικά καθώς ήμουν επί χρόνια συνεργάτης του, ενώ λίγο πριν πεθάνει είχαμε πυκνή αλληλογραφία), έγραψε ένα άρθρο που δικαιώνει την Ορθόδοξη άποψη περί ζωής και θανάτου και κατά την γνώμη μου τον ανυψώνει στην κορυφή της Ορθόδοξης θεολογίας χωρίς να ήταν θεολόγος. Πολλοί μεγαλόσχημοι θεολόγοι θα «ζήλευαν» την σκέψη του που βγήκε από την πολυετή του πείρα στον χώρο του στοχασμού.
Παρακάτω παρουσιάζω ένα από τα πιο σημαντικά μέρη αυτού του άρθρου:
« Όσο θα είμαστε υπό την επίδραση της Πτώσης, θα βλέπουμε μπροστά μας δύο επιλογές: ή θα θέλουμε να μισούμε τον άλλον ή να τα εξαφανίσουμε όλα μέσα σε ένα μοναδικό Ένα, Η Ορθοδοξία, όμως, προτείνει έναν άλλο δρόμο: Να παραμείνουν όλα όπως είναι, αφού είναι τέλεια δημιουργήματα, αλλά να αγαπήσει το ένα το άλλο!
Προτείνει δηλαδή τον ...
υπέρτατο … Δυαδισμό,(Τριαδισμό για την ακρίβεια … ). Επειδή το Υπέρτατο εδώ είναι Ένα, αλλά και Τρία μαζί! Τρία που αγαπιούνται απόλυτα.
Θυμάμαι κάποτε πόσο είχα εντυπωσιαστεί, όταν διάβαζα ότι ο διάσημος γκουρού Όσο, (τότε Ρατζ Νις), δήλωνε απαξιωτικά ότι «Το αγάπα τον εχθρό σου προάγει τον δυαδισμό. Γιατί ; Μα επειδή εξακολουθείς και βλέπεις «εχθρό»: «άλλον» …. Το υπέρτατο είναι να σταματήσεις να βλέπεις «άλλους»», έλεγε ο Όσο.
Για μια ακόμα φορά ανιχνεύουμε την ανατολική καταγωγή αυτής της αρχαίας δοξασίας του Μονισμού. Εκεί όπου το ιδανικό είναι η σταγόνα να χαθεί στον μεγάλο Ωκεανό, και τίποτα πια να μη θυμίζει
την ταπεινή σταγόνα.
την ταπεινή σταγόνα.
Ο κόσμος, όμως, είναι πεδίο Σχέσεων. Δηλαδή είναι απόλυτα «δυαδικός». Σε έναν μονιστικό κόσμο δεν υφίσταται καμία σχέση. Δηλαδή, με τι και με ποιόν να σχετιστεί το Ένα, αφού είναι απόλυτα μόνο του; Ποιόν να αγαπήσει; Η ίδια η έννοια, «μονιστικός κόσμος είναι οξύμωρο σχήμα! Δεν υπάρχει τέτοιος κόσμος. Τι και με τι να «κοσμείται»;
Γι’ αυτό οι χριστιανοί Πατέρες τονίζουν ότι Ένα ίσον Κανένα! Και γι’ αυτό απευθύνουν ένα τρομακτικό ερώτημα προς τις άλλες μονοθεϊστικές θρησκείες: «Αν ο Θεός δεν είναι Τριαδικός, τότε ποιον αγαπούσε, (ως Αγάπη που είναι), πριν τη δημιουργία του κόσμου;.
Τον εαυτό του; Τι είναι η Αγάπη; Υπέρτατος … αυτισμός;
Και, για τον ίδιο λόγο, δηλώνουν πως «ύπαρξη, στην πραγματικότητα σημαίνει συνύπαρξη. Τίποτα δεν υπάρχει μόνο τoυ»!
Στον δυαδικό κόσμο, τα όντα μόνο ετεροπροσδιορίζονται. Ένας άνθρωπος μόνος του, οντολογικά, δεν υπάρχει! Απαιτείται κοινωνία πολιτών για να υπάρξεις ως άνθρωπος. Δηλαδή … σχέση. Δηλαδή τουλάχιστον … δύο. Δηλαδή δυαδικότητα.
Να λοιπόν μια απρόσμενη εξήγηση τής, με πολλούς τρόπους, προώθησης από τη Νέα Τάξη του απόλυτα Μονιστικού-μονοθεϊοτικού Ισλάμ …
Και ναι μεν ο Ιησούς στην κορυφαία προσευχή Του παρακαλεί τον Πατέρα μας: «ίνα πάντες εν ώσί», και ζητά όλοι να «τελειωθούν σε Ένα», αλλά όλοι αυτοί «οι πάντες- θα παραμένουν αυτόνομα θεωμένα πρόσωπα και ταυτόχρονα θα είναι «ένα» μεταξύ τους, μέσω της Σχέσης απόλυτης Αγάπης!
Και ναι μεν ο Ιησούς στην κορυφαία προσευχή Του παρακαλεί τον Πατέρα μας: «ίνα πάντες εν ώσί», και ζητά όλοι να «τελειωθούν σε Ένα», αλλά όλοι αυτοί «οι πάντες- θα παραμένουν αυτόνομα θεωμένα πρόσωπα και ταυτόχρονα θα είναι «ένα» μεταξύ τους, μέσω της Σχέσης απόλυτης Αγάπης!
Ο μονισμός του Χριστού περιέχει τη διαβεβαίωση ότι θα παραμείνουμε ως ξεχωριστές υπάρξεις – «κατά Χάριν» θεωμένες. Όπου θα βλέπουμε τη δόξα του Χριστού και θα συμμετέχουμε σε αυτήν! Δεν θα έχουμε σβήσει, (νιρβάνα), ή χαθεί στον ωκεανό (σσμάντι). Θα παραμένουμε θεωμένοι και εν πλήρη εγρηγόρσει, άτρεπτοι πλέον, στη Βασιλεία του Θεού.
Έτσι, αβίαστα παρατηρούμε ότι ένα ακόμα μεγάλο δίδαγμα αυτου του Δυαδισμού είναι η ακύρωση της διδασκαλίας της Μετενσάρκωσης. Γιατί αυτό που είναι προορισμένο να «σωθεί» δεν μπορεί να
μετατραπεί σε ένα άλλο και μετά σε ένα άλλο … και τελικά και νομοτελειακά να σβήσει στον Μεγάλο Ωκεανό, (ή τη μεγάλη Σούπα) του πνεύματος.
μετατραπεί σε ένα άλλο και μετά σε ένα άλλο … και τελικά και νομοτελειακά να σβήσει στον Μεγάλο Ωκεανό, (ή τη μεγάλη Σούπα) του πνεύματος.
Να λοιπόν που και η σύγχρονη καταιγιστική προπαγάνδα υπέρ της Μετενσάρκωσης έχει και αυτή τη Νεοταξική εξήγησή της …
Επειδή η πίστη στη Μετενσάρκωση εμπεριέχει νομοτελειακά την απόλυτη μονιστική κατάληξη στη Μεγάλη Παγκοσμιοποιητική Σούπα, πριονίζοντας έτσι ουσιαστικά την εθνική υπόσταση των ανθρώπων (αφού στην επόμενη ζωή ίσως γεννηθώ…Τούρκος) …
Η μία προσέγγιση, δηλαδή λέει: ελάτε να εξαφανίσουμε όλες τις διαφορές και να γίνουμε όλοι ένα παγκόσμιο ένα, (πολύ εύκολο να κυβερνηθεί από μια υπερκυβέρνηση … ). Ενώ η άλλη λέει: ελάτε να κρατήσουμε τις διαφορές μας, αφού είναι θεία γνωρίσματα, αλλά να αγαπηθούμε μεταξύ μας, δηλαδή να αποτελούμε κοινωνία ελεύθερων αυτόνομων προσώπων!
Γίνεται φανερό, λοιπόν, γιατί η Νέα Τάξη Πραγμάτων εχθρεύεται την Ορθοδοξία αποκλειστικά, ενώ όλοι οι άλλοι πνευματικοί δρόμοι-με τον ένα ή τον άλλο τρόπο- την εξυπηρετούν.»
Αφιερωμένο στους Οικουμενιστές Δεσποτάδες και σια
Παύλος Βουδούρης από ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ τεύχος 237 (κλείνοντας 25 χρόνια κυκλοφορίας)
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr
