Τα μέτρα της πολιτείας με αφορμή την νόσο του κορονοϊού ( Covid -19 ),
επιβάλλουν περιορισμό στις μετακινήσεις μας και το φετινό Πάσχα ( 2020 & 2021) .
Δεν μπορούν όμως να περιορίσουν την νοσταλγία μας, για την Ελληνική ύπαιθρο
και την αναπόληση των Πασχαλιάτικων εθίμων.
Στα Ιωάννινα, την " πόλη των θρύλων και των παραδόσεων", από την εποχή
της Τουρκοκρατίας και ιδιαιτέρως επί Αλή Πασά του Τεπελενλή (1787 -1822)
άνθισαν τέχνες, όπως η ασημουργία - εκκλησιαστική και λαϊκή,
η χρυσοκεντητική, η υφαντική και η χαλκοτεχνία.
Την παραδοσιακή τέχνη του χαλκού μπορούμε ακόμα να θαυμάσουμε στα Γιάννενα,
σε καταστήματα της οδού Ανεξαρτησίας αλλά και της πλατείας Καλούτσιανης.
Όταν ο βαφτισιμιός ή η βαφτισιμιά έφταναν σε ηλικία 8 ετών και έως 12 ( δώδεκα ετών ) ,
ο νουνός, αρκετές μέρες πριν από την Ανάσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού,
συνήθως το Σάββατο του Λαζάρου, αγόραζε ρούχα, εσώρουχα, παπούτσια, για την " Λαμπρή "
( μεταμεσονύχτια - Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία ).
Στο βαφτιστήρι ο ανάδοχος δώριζε και ένα χάλκινο χρηστικό σκεύος
που το ονόμαζαν " φωτίκι ".
Το φωτίκι ήταν, ένα ταψί, μια κατσαρόλα, ένας ταβάς, ένας μαστραπάς (κανάτα χωρίς καπάκι),
ένα μπραγάτσι , ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα που είχε ο νουνός, και το παρέδιδε
στον αναδεξιμιό / μιά το Μεγάλο Σάββατο.
Σε όλα τα χάλκινα σκεύη, ο χαλκουργός χάραζε τα αρχικά γράμματα του ονόματος
του κάθε ιδιοκτήτη και μια ημερομηνία, ώστε να ήταν εύκολα αναγνωρίσιμα ,
μετά το επαναληπτικό επικασσιτέρωμα στον " γανωντζή ".
Καλή Ανάσταση!
Κείμενο - Φωτογραφίες: Σπύρος Θεοδ. Κουτσοχρήστος
