Τι είναι η ομοφυλοφιλία;
1. Πρόκειται για το αποκορύφωμα των κακών που ντρέπεται και να το αναφέρει κανείς!
Ας αρχίσουμε μ’ αυτή την αξιοπρόσεκτη παρατήρηση του Αγ. Ιω. Χρυσοστόμου:
«Aλλ’ ακόμη δεν ανέφερα το αποκορύφωμα των κακών, ούτε το κυριότερο μέρος της συμφοράς αποκάλυψα, γιατί όσες φορές ετοιμάσθηκα να το πω κοκκίνισα, πολλές φορές δε και ντράπηκα!
Ποιο λοιπόν είναι αυτό; Γιατί πρέπει πλέον να το αποτολμήσουμε και να το πούμε. Άλλωστε θα ήταν μεγάλη ανανδρία, ενώ πρόκειται να εκριζώσουμε ένα κακό να μην τολμούμε ούτε καν να μιλάμε γι’ αυτό, σαν να πρόκειται η σιωπή να γιατρεύσει αφ’ εαυτής την ασθένεια.
Δεν θα σιωπήσουμε λοιπόν, κι αν ακόμη πρόκειται μυριάκις να ντραπούμε και να κοκκινίσουμε. Γιατί και ο γιατρός, προκειμένου να...
καθαρίσει τη μολυσμένη πληγή, θα παραιτηθεί από του να χρησιμοποιήσει το σίδηρο, και να βυθίσει τα δάκτυλά του στον πυθμένα του τραύματος; Λοιπόν, ούτε κι εμείς πρόκειται να σταματήσουμε τον λόγο αυτό, καθ’ όσον η μόλυνση είναι χειρότερη.Ποιο λοιπόν είναι το κακό;
Kάποιος παράδοξος και παράνομος έρωτας εισήλθε στη ζωή μας!
Eπέπεσε ασθένεια βαριά κι αθεράπευτη κι ενέσκηψε πανώλη χειρότερη όλων!
Eπινοήθηκε κάποια νέα και φοβερή παρανομία, γιατί ανατρέπονται όχι μόνον οι ανθρώπινοι, αλλά και οι φυσικοί νόμοι!
Kατάντησε λοιπόν η πορνεία να θεωρείται ασήμαντη ασέλγεια!
Kι όπως στις οδύνες, όταν επέλθει βασανιστικότερο πάθος καλύπτει την εντύπωση του προηγούμενου, έτσι και το υπερβολικό μέγεθος αυτής της ύβρεως κάνει το ανυπόφορο, να μη φαίνεται πλέον ανυπόφορο, δηλαδή την ακολασία περί την γυναίκα.
Γιατί φαίνεται ότι είναι ευχάριστο το να μπορέσει να διαφύγει κανείς απ’ τα δίκτυα αυτά, και κινδυνεύει στο εξής να γίνει περιττό το γυναικείο φύλο, εφ’ όσον οι νέοι αναπληρώνουν αντί εκείνων όλα όσα ανήκουνε σ’ εκείνες.
Kαι δεν είναι μόνο αυτό το κακό, αλλ’ ότι με πολλή ελευθερία αποτολμάται τέτοια ακολασία, και νομιμοποιήθηκε η παρανομία. [1]
Kανείς λοιπόν δεν φοβάται, και δεν τρέμει!
Kανείς δεν ντρέπεται ούτε κοκκινίζει, αλλά και υπερηφανεύεται για τη γελοία αυτή πράξη, και θεωρούνται παράφρονες οι σώφρονες κι ότι δήθεν παραπλανούνται οι νουθετούντες![2]
Kι αν μεν τύχει να είναι κατώτεροι σωματικά δέρνονται, αν δεν είναι ισχυρότεροι χλευάζονται, γίνονται καταγέλαστοι, περιλούονται με χιλιάδες εμπαιγμούς.
Σε τίποτα δεν ωφελούν τα δικαστήρια ούτε οι νόμοι, ούτε οι παιδαγωγοί, ούτε οι πατέρες, ούτε οι υπηρέτες, ούτε οι διδάσκαλοι. Γιατί άλλους μεν κατόρθωσαν να διαφθείρουν για χρήματα, αυτοί δε ενδιαφέρονται πώς να αποκτήσουν μισθό. Eξ εκείνων δε που είναι φρονιμότεροι και φροντίζουν για τη σωτηρία αυτών που τους έχουν εμπιστευθεί, άλλοι μεν πολύ εύκολα αποκομίζονται κι εξαπατώνται, άλλοι δε φοβούνται τη δύναμη των ανηθίκων.
Άλλωστε ευκολότερα θα μπορούσε να γλιτώσει κάποιος που έχει γίνει ύποπτος ότι εποφθαλμιά το βασιλικό αξίωμα, παρά να ξεφύγει απ’ τα χέρια των μιαρών εκείνων κάποιος που θα προσπαθήσει να αρπάξει απ’ αυτούς τα παιδιά. Έτσι, σαν σε μεγάλη ερημία, μέσα στις πόλεις διαπράττουν την ακολασία οι αρσενικοί με αρσενικούς.
Αν δε μερικοί έχουν ξεφύγει τις παγίδες αυτές, όμως δύσκολα θα αποφύγουν την κακή φήμη αυτών οι οποίοι διαπράττουν τις ασχήμιες αυτές.
Πρώτον μεν διότι είναι πάρα πολύ λίγοι και κατ’ αυτόν τον τρόπο εύκολα θα μπορούσαν να επισκιάζονται απ’ το πλήθος των κακών, δεύτερο δε, γιατί και οι ίδιοι οι μιαροί και οι μολυσμένοι εκείνοι δαίμονες επειδή δεν μπορούν κατ’ άλλον τρόπο να βλάψουν αυτούς οι οποίοι τους περιφρόνησαν, προσπαθούν να τους τιμωρήσουν διά του τρόπου αυτού.
Γιατί αφού δεν μπόρεσαν να τους πλήξουν θανάσιμα ούτε να αγγίξουν την ίδια την ψυχή τους, επιχειρούν τουλάχιστον να πληγώσουν τον διάκοσμο της σωφροσύνης τους, τον οποίο λαμβάνουν απ’ την κοινωνία, και να καταστρέψουν την καλή υπόληψή τους…»
[Απ’ την Γ΄ Ομιλία του «ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΝΤΑΣ ΤΟΝ ΜΟΝΑΧΙΚΟΝ ΒΙΟΝ»]
[1] Τι θα έλεγε άραγε ο θείος αυτός Πατέρας για τα όσα συμβαίνουν σήμερα;
[2] Πως φαίνεται ότι και το πάθος αυτό είναι διαβολικό! Γιατί ανέκαθεν φαίνεται πως υπήρχε η λεγόμενη «ομοφυλόφιλη υπερηφάνεια» που σήμερα είναι άνευ προηγουμένου. Ως γνωστόν κατ’ αυτή δεν πρέπει να ντρέπεσαι για το πάθος σου αυτό, ούτε και να αισθάνεσαι ενοχές και τύψεις, αλλ’ αντίθετα να αισθάνεσαι άνετα γι’ αυτό, να το λες και να το διακηρύττεις, σαν να είναι κάτι το απολύτως φυσιολογικό! Τι διαβολική κατάντια! Γιατί έτσι κανείς δεν πρόκειται να μετανοήσει, να πάρει τα μέτρα του, να κάνει τον αγώνα του. Κι είναι τέτοια επ’ αυτού η κατάντια, που στον βαθμό αυτό δεν υπάρχει σε κανένα άλλο ανθρώπινο πάθος!
https://ixthis3.blogspot.com/2024/01/3.html
