Ποια είναι τα σημεία πνευματικής προκοπής;

 

Ηπροκοπή της ψυχής δεν επιτυγχάνεται με τίποτα άλλο, τόσο γρήγορα και τόσο σύντομα, όσο με την βαθιά ριζωμένη στην ψυχή πίστη. Ποια είναι τα σημεία πνευματικής προκοπής;

Ποια είναι τα σημεία πνευματικής προκοπής;

Προκοπή ψυχής, σημαίνει προκοπή στην ταπείνωση. Η ταπείνωση είναι μίμηση του Χριστού, ενώ η αλαζονεία και το θράσος είναι μίμηση του διαβόλου. (Μέγας Βασίλειος)

 

Πρέπει να μην ξεχνάμε ότι είναι αναρίθμητες οι ευκαιρίες που μας δίνει ο Θεός για να τελειοποιηθούμε. (Μέγας Βασίλειος)

Να εξετάζεις την εργασία κάθε ημέρας, σύγκρινε την με την προηγούμενη εργασία και...

2 Αυγούστου τιμάται η ανακομιδή του Λειψάνου του Αγίου Στέφανου

Την ανακομιδή του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Πρωτομάρτυρα Στεφάνου, τιμά η Εκκλησία σήμερα 2 Αυγούστου.

Η ανακομιδή του ιερού λειψάνου του Αγίου Στέφανου συνέβη στα χρόνια που οι μεγάλοι διωγμοί των πρώτων χριστιανών είχαν κοπάσει και αυτοκράτωρ ήταν ο Μέγας Κωνσταντίνος.

Τότε, ο Άγιος Στέφανος (βλέπε 27 Δεκεμβρίου) φανερώθηκε τρεις φορές σε κάποιον ευσεβή γέροντα ιερέα, το Λουκιανό, και του αποκάλυψε τον τόπο, όπου ήταν κρυμμένο το λείψανο του. Αυτός αμέσως το ανέφερε στον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ιωάννη, που με τη σειρά του πήγε στον υποδεικνυόμενο τόπο και πράγματι βρήκε το Ιερό λείψανο του Αγίου Στεφάνου.

Κατά την εύρεση έγινε μεγάλος σεισμός, και ...

Κυριακή Ηʼ Ματθαίου: Ο πολλαπλασιασμός των άρτων (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

 (Ματθ. ιδ’ 14-22)

Όλα όσα κάνει ο Ύψιστος, είναι απαραίτητα. Δεν κάνει τίποτα άσκοπο, τίποτα υπερβολι­κό, τίποτα που να μη χρειάζεται. Γιατί μερικοί άνθρωποι περιφέρονται τόσο άσκοπα και κάνουν τόσο αδιάφορα πράγματα; Επειδή δεν είναι βέβαιοι για το σκοπό της ζωής τους, για τον προορισμό τού επίγειου ταξιδιού τους. Γιατί μερικοί άνθρωποι υπερ­φορτώνονται με άσκοπες υποχρεώσεις, προβαίνουν σε υπερβολικές ενέργειες, σε σημείο που να μην μπορούν να κινούνται ελεύθερα κάτω από τέτοιο βάρος υποχρεώσεων; Επειδή δε γνωρίζουν το ένα πράγμα, «ού εστι χρεία».

Για να βοηθήσει ο Κύριος τον άνθρωπο να μαζέψει το διασκορπισμένο νου του, να θεραπεύσει τη διχα­σμένη καρδιά του και να συγκροτήσει την ανεξέλεγκτη δύναμή του, αποκάλυψε τον ένα και μοναδικό στόχο που είναι απαραίτητος: τη Βασιλεία του Θεού. Πόσο άσκοπη είναι αλήθεια η ζωή τού ανθρώπου που...

Την αδικία που έκανες, θα τη βρεις μπροστά σου..

 

Την αδικία που έκανες, θα τη βρεις μπροστά σου.

Αυτό που κοροϊδεύεις, κάποια στιγμή θα το λουστείς.

Αν κάποιον τον υποτιμάς, θα βρεθείς και εσύ στη θέση του. Αδιαμφισβήτητα.

Και αυτό για το οποίο περηφανεύεσαι, να είσαι σίγουρος, πως...

“Τα λόγια έχουν στερέψει… Είναι καιρός για προσευχή, πάνω απ’ όλα, για προσευχή”

 

Πατριάρχης Σερβίας Παύλος

Δεν υπάρχουν διευθύνσεις στις οποίες μπορούμε να απευθύνουμε τη διαμαρτυρία μας. Τα λόγια έχουν στερέψει. Οι δαιμονικές δυνάμεις δείχνουν όλο και πιο συχνά το αληθινό τους πρόσωπο, δεν προσπαθούν πλέον να εμφανίζονται ως άγγελοι φωτός…

Είναι καιρός για...

Η παρακαταθήκη που άφησε ο Γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθεΐτης και η εντυπωσιακή αύξηση των Ορθοδόξων Χριστιανών στην Αμερική!

 

Στις Η.Π.Α. το 2021 υπήρχαν κατά προσέγγιση 700.000 Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Το 2025 ξεπερνούν τα 6.000.000 και αυξάνουν με ρυθμό 1000%.

Το κοινωνικό προφίλ των ανθρώπων αυτών, είναι ιδιαίτερα αυξημένο στους επιστήμονες και διανοούμενους και γενικότερα σε ανθρώπους που έχουν απαιτήσεις και υπαρξιακούς προβληματισμούς. Άνθρωποι που δεν πήραν απαντήσεις και δεν βίωσαν αυτό που θα τους πλήρωνε, ούτε στον προτεσταντισμό και τον παπισμό, ούτε στον αθεϊσμό, τον δυτικό ορθολογισμό και τις βουδιστικές και ινδουιστικές σέκτες. Χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε την Ρώσικη Εκκλησία της διασποράς με την πλουσιότατη παράδοση Αγίων στην Αμερική και τις άλλες σλαβικές Εκκλησίες, η μερίδα του λέοντος εδώ αφορά την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής και ιδιαίτερα με την παρακαταθήκη που άφησε ο οσιώτατος Γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθεΐτης (Αριζόνα). Και η παρακαταθήκη αυτή αφορά την όλη νηπτική και θεραπευτική αγωγή της Ορθοδοξίας, την θεραπεία του νοός, την κάθαρση της καρδίας και την μέθεξη του Τριαδικού Θεού. Κάτι που δεν συναντάς πουθενά έξω από τα όρια της Ορθοδόξου παραδόσεως.

Σε αντιδιαστολή αυτού του εκπληκτικού γεγονότος, ευχόμαστε ο καλός Θεός να φέρει επιτέλους την αγιοπνευματική “άνοιξη” και στα καθ’ ημάς, εντός Ελλάδος. Η Ορθοδοξία εδώ, εκτός τρανών περιπτώσεων, απλά υφίσταται και φυτοζωεί. Ενώ ως ζωή και θεραπεία, από την όντως Ζωή, θα έπρεπε να είναι η παράμετρος που θα ορίζει τα πάντα στο κοινωνικό γίγνεσθαι, αρκείται στο περιθώριο, χωρίς πλέον πρόταση ζωής, αλλά δικαιολογεί την ύπαρξη της, μέσω άνευρων εθίμων και πολιτιστικών εκδηλώσεων και αναγκαίων συσχετισμών.

Θα δώσει όμως ο Κύριος και θα δώσει πολύ, διότι υπάρχει ακόμα θερισμός Ορθοπραξίας. Όπως θα δώσει και θεριστές με σηκωμένα μανίκια και ματωμένα γόνατα, που θα κηρύξουν όλη αυτή την θεραπευτική αγωγή στον ακατήχητο πλέον ελληνικό λαό και την πνευματική αφασία που βιώνει, διαπιστώνοντας δηλαδή, πως δεν έχουμε αλλάξει, παραμένοντας πεισματικά αμετανόητοι κι εντελώς ανυποψίαστοι μπροστά στην μεγάλη πλάνη της Νέας εποχής.

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον και σώσον ημάς!

ΠΗΓΗ

Πηγή φώτο: sportime

https://simeiakairwn.gr

Η υπομονή στις θλίψεις και τις αδικίες Γέροντας Ζωσιμάς της Σιβηρίας

 Η υπομονή στις θλίψεις και τις αδικίες

Γέροντας Ζωσιμάς της Σιβηρίας 

Ο γέροντας Ζωσιμάς διηγήθηκε κάποτε το ακόλουθο περιστατικό:

– Άκουσα από κάποιον ενάρετο και διακριτικό ηγούμενο, ότι στο μοναστήρι του ζούσε ένας αδελφός, που πήγαινε συχνά στο σιδηρουργό της μονής, μοναχό κι αυτόν, και τον παρακαλούσε επίμονα να του φτιάξει σιδερένιες αλυσίδες. Ήθελε να τις τυλίξει στο σώμα του, κάτω από τα ρούχα, και με τη σωματική αυτή ταλαιπωρία να ευαρεστήσει, όπως νόμιζε, το Θεό και να σώσει την ψυχή του.

» Όταν πια ο σιδηρουργός δεν ...

ΑΝΟΗΤΕ ΑΝΘΡΩΠΕ

Που τσακώνεσαι για βλακείες με τον γείτονα σου...

Ανόητε άνθρωπε που κόβεις την καλημέρα... στα αδέρφια σου για τα κληρονομικά...

Ανόητε άνθρωπε που θες να ...

Απόκρισις περί αναξίων αρχόντων.

 TOY EN ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ

Απόκρισις περί αναξίων αρχόντων.[1]

Ερώτησις: Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι οι εξουσίες του κόσμου έχουν ταχθή από τον Θεό[2]. Πρέπει λοιπόν να δεχθούμε ότι κάθε άρχοντας ή βασιλεύς ή επίσκοπος προχειρίζεται στο αξίωμα αυτό από τον Θεό;

Απόκρισις: Ο Θεός λέει στον Νόμο: «Θα σας δώσω άρχοντας σύμφωνα με τις καρδιές σας»[3]. 

Είναι λοιπόν φανερό ότι οι μεν άρχοντες και οι βασιλείς πού είναι άξιοι αυτής της τιμής προχειρίζονται στο αξίωμα αυτό από τον Θεό. Οι άλλοι πάλι πού είναι ανάξιοι προχειρίζονται κατά παραχώρησιν ή και βούλησιν του Θεού σε ανάξιο λαό εξ αιτίας αυτής ακριβώς της αναξιότητός των. Και άκουσε σχετικά μερικές διηγήσεις.

Όταν είχε γίνει βασιλεύς ό Φωκάς ο τύραννος[4] και άρχισε εκείνες τις αιματοχυσίες με τον Βονόσο[5] τον δήμιο, υπήρχε κάποιος μοναχός στην Κωνσταντινούπολη άγιος άνθρωπος, που έχοντας πολλή... παρρησία προς τον Θεό, σαν να δικαζόταν με τον Θεό και έλεγε με απλότητα: «Κύριε, γιατί έκανες τέτοιον βασιλέα;» Καί τότε, αφού το έλεγε αυτό για αρκετές ημέρες, του ήλθε φωνή εκ Θεού πού έλεγε: «Διότι δεν βρήκα άλλον χειρότερο».

Υπήρχε και κάποια άλλη πόλις στην περιοχή της Θηβαΐδος πού ήταν γεμάτη παρανομία, της οποίας οι πολίτες διέπρατταν πολλά μιαρά και άτοπα πράγματα. Σ' αυτήν λοιπόν κάποιος άνθρωπος του ιπποδρόμου διεφθαρμένος στο έπακρον απόκτησε ξαφνικά κάποια ψευδοκατάνυξι και πήγε και κουρεύτηκε μοναχός και ντύθηκε το μοναχικό σχήμα. Αλλ' όμως καθόλου δεν σταμάτησε τις πονηρές πράξεις του. Συνέβη λοιπόν να πεθάνη ο επίσκοπος της πόλεως αυτής. 

Τότε παρουσιάσθηκε σε κάποιον άγιο άνθρωπο άγγελος Κυρίου και του λέει: «Πήγαινε και προετοίμασε την πόλι, για να χειροτονήσουν επίσκοπο τον πρώην άνθρωπο του ιπποδρόμου». 

Πήγε λοιπόν αυτός και έκανε ο,τι του παρηγγέλθη. Αφού λοιπόν χειροτονήθηκε ο προαναφερθείς πρώην ή μάλλον ετι φαυλόβιος, άρχισε με τον νου του να φαντάζεται ότι κάτι είναι και να υψηλοφρονή. Τότε του παρουσιάσθηκε άγγελος Κυρίου και του λέει: «Γιατί υψηλοφρονείς, άθλιε; Σου λέω αλήθεια ότι δεν έγινες επίσκοπος, επειδή ήσουν άξιος για ιεροσύνη, άλλα γιατί αυτής της πόλεως τέτοιος επίσκοπος της άξιζε».

Γι' αυτό λοιπόν, αν ποτέ δεις κάποιον ανάξιο και πονηρό βασιλέα ή άρχοντα ή επίσκοπο, μην απορήσης, μήτε να κατηγορήσης τήν πρόνοια του Θεού. Αλλά μάλλον μάθε απ' αυτό και πίστευε ότι παραδιδόμεθα σε τέτοιους τυράννους εξ αιτίας των ανομιών μας, κι όμως πάλι δεν αφήνουμε τα κακά μας έργα.

1. Ερωτήσεις και αποκρίσεις περί διαφόρων κεφαλαίων εκ διαφόρων προσώπων, Ερώτησις ις', PG 89,476Β-477Α.

2. Ρωμ. ιγ' 1.

3. πρβλ. Ιερεμ. γ' 15

4. Φλάβιος Φυτκάς: αυτοκράτωρ του Βυζαντίου (602-610), περιβόητος για την σκληρότητα και ακο-λασία του.

5. Βονόσος ή Βόνωσος: λογοθέτης (υπουργός) επί Φλαβίου Φωκά. 

Περιοδικό Αγιορείτικη Μαρτυρία

Τριμηνιαία Έκδοσις Ιεράς Μονής Ξηροποτάμου

Τεύχος 7

https://www.impantokratoros.gr/peri-anaksion-arxonton.el.aspx

https://paterikos.blogspot.com/2025/07/blog-post_60.html

Η εμφάνιση του Αγίου Παντελεήμονος στον Όσιο Παΐσιο τον Αγιορείτη

 Το 1979 ο Γέροντας Παϊσιος μετακόμισε από τον Τίμιο Σταυρό στο κουτλουμουσιανό κελί της Παναγούδας.

Ήταν 3 Ιουνίου και ο Γέροντας λόγω της μετακόμισης δεν είχε βγάλει από τα κιβώτια τα εκκλησιαστικά βιβλία και δεν ήξερε ακριβώς την ημερομηνία ούτε φυσικά και τον εορταζόμενο άγιο. Έκανε τις ακολουθίες με κομποσχοίνι και όταν άρχισε να εύχεται και για τον άγιο της ημέρας, τον απασχόλησε ο λογισμός ποιος ήταν αυτός ο άγιος. Τότε εμφανίστηκαν μέσα στο εκκλησάκι δύο...

Το τεστ του Σωκράτη της τριπλής διύλισης

 

Μια μέρα, εκεί που ο μεγάλος αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Σωκράτης έκανε τη βόλτα του στην Ακρόπολη, συνάντησε κάποιον γνωστό του, ο οποίος του ανακοίνωσε ότι έχει να του πει κάτι πολύ σημαντικό που άκουσε για κάποιον από τους μαθητές του.

 

Ο Σωκράτης του είπε ότι θα ήθελε, πριν του πει τι είχε ακούσει, να κάνουν το τεστ της “τριπλής διύλισης”.

“- Τριπλή διύλιση;” ρώτησε με απορία ο γνωστός του.

– Ναι, πριν μου πεις τι άκουσες για το μαθητή μου, θα ήθελα να κάτσουμε για ένα λεπτό να φιλτράρουμε αυτό που θέλεις να μου πεις.

– Το πρώτο φίλτρο είναι αυτό της αλήθειας.

Είσαι λοιπόν εντελώς σίγουρος ότι αυτό που πρόκειται να μου πεις είναι αλήθεια;

– Ε… όχι ακριβώς, απλά το άκουσα όμως και…

–Μάλιστα. Άρα δεν έχεις ιδέα αν αυτό που θέλεις να μου πεις είναι αλήθεια ή ψέματα.

– Ας δοκιμάσουμε τώρα το δεύτερο φίλτρο, αυτό της καλοσύνης.

Αυτό που πρόκειται να μου πεις για τον μαθητή μου είναι κάτι καλό;

– Καλό; Όχι· το αντίθετο μάλλον…

– Άρα, συνέχισε ο Σωκράτης, θέλεις να...

Το θαύμα του Αγ.Παντελεήμονα και ο ασεβής γιατρός!

Ή πρεσβυτέρα είχε όγκο στο στήθος καί εγχειρί­στηκε. Μόλις έβγαλαν τον όγκο, δίνουν ένα κομμάτιστον πατέρα Ευάγγελο να το πάει για βιοψία καί ναφέρει αμέσως τ' αποτελέσματα. Μετά την απάντηση της εξετάσεως, οι γιατροί δεν δίνουν ούτε έξι μήνες ζωής στην άρρωστη. Ή κόρη του παπα-Βαγγέλη λι­ποθυμά μόλις το ακούει, ό ίδιος τα χάνει. "Ακου, λέει,γιατροί να το πουν έτσι ξαφνικά στο παιδί! Στά χέρια του όμως σφίγγει το χέρι του Αγίου Παντελεήμονα, πού έχει φέρει μαζί του, καί προσεύχεται.

Βγάζουν την πρεσβυτέρα από το χειρουργείο. Με λαχτάρα ό πατήρ Ευάγγελος ακουμπά πάνω στις γά­ζες πού σκεπάζουν το εγχειρισμένο στήθος της πρε­σβυτέρας, το χέρι του 'Αγίου καί γονατιστός προσεύ­χεται. Εκείνη την ώρα μπαίνει ό χειρουργός με τη μάσκα ακόμη. Βλέπει τη σκηνή καί βάζει τίς φωνές.

-Τί είναι αυτό το κόκκαλο παπά μου; Πάρτο από...

Τά θαυμάσια τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονα

Ο κ. Ιωάννης από την Ελβετία ήρχετο από ηλικία 20 ετών στον Άθω.

Τον αγάπησε τόσο πολύ, ώστε παρέμενε αρκετό καιρό κάθε έτος. Το αγαπημένο του μέρος ήταν πάντοτε στα Καυσοκαλύβια η συνοδεία των Ιωασαφαίων, του γέροντος Ιωάννου και Αντωνίου. Προτεστάντης ων, επιθυμούσε να μάθη την Αλήθεια κοντά στους απλούς ειλικρινείς μοναχούς και ν’ αξιωθή του θείου Βαπτίσματος, (όπως κι έγινε τον χειμώνα του 1977, στην Ι. Μ. Σταυρονικήτα, υπό του τότε ηγουμένου π. Βασιλείου).

 Όπως μας διηγήθη ο ίδιος, το 1974, μετά από πολυήμερη παραμονή του στα Καυσοκαλύβια, ως συνήθως, έπρεπε να επιστρέψη στην πατρίδα του.
Λόγω τρικυμίας, η μόνη οδός ήταν μέσω Κερασιάς, εβίασε τον εαυτό του και μετά από πολύ κόπο έφτασε κουρασμένος στη βρύση παρά την οδόν του κελλιού Αγίου Δημητρίου, του λεγόμενου Χατζηγιώργη. 
Είδε καπνό στο κελί, πλησίασε, έκρουσε την πεπαλαιωμένην θύραν και τον υπεδέχθη ο γερο-Συμεών.
Με πολλή χαρά του προσέφερε το κέρασμα και ρακί από κεράσια. Όταν εξάπλωσε στο πρόχειρο ξυλοκρέβατο για ν’ αναπαυθή εκοιμήθη αμέσως. Την ώρα του ύπνου, παρουσιάστηκε κάποιος σεβάσμιος καμπουριασμένος γεροντάκος με ...

Κυριακή Ζʼ Ματθαίου: Η θεραπεία των δύο τυφλών (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

 (Ματθ. θ’ 27-35)

Ο πρωτόπλαστος άνθρωπος ζούσε όπως οι άγγε­λοι, με τη θεωρία τού Θεού. Μετά την πτώση, οι απόγονοί του ζούσαν με την πίστη στο Θεό. Εκείνοι που δε θεωρούσαν το Θεό κι η πίστη τους είχε εκλείψει, δεν μπορούσαν να συναριθμηθούν με τους ζωντανούς, αφού δεν είχαν επαφή με τη Ζωή. Πώς, λοιπόν, θα μπορούσαν να ζουν; Η λίμνη που είναι ανοιχτή στο στερέωμα, δέχεται το νερό από ψηλά. Γεμίζει με νερό και δεν ξεραίνεται. Μια άλλη λίμνη, που δεν είναι ανοιχτή στο στερέωμα, δέχεται το νερό από τη γη, από τις πηγές των βουνών. Γεμίζει κι αυτή και δεν ξεραίνεται. Μια τρίτη λίμνη όμως, που δεν είναι ανοιχτή στο στερέωμα, ούτε και δέχεται νερό από κάποιο υπόγειο ρεύμα, δεν μπορεί παρά κάποια στιγμή ν’ αδειάσει και να ξεραθεί.

Όταν μια λίμνη δεν έχει νερό, μπορεί πια να λέ­γεται λίμνη; Όχι. Μάλλον είναι ένας στεγνός κρατή­ρας. Μπορεί ένας άνθρωπος χωρίς Θεό να ονομάζεται άνθρωπος; Όχι. Μάλλον είναι ένας στεγνός, ένας άδει­ος τάφος. Όπως το νερό είναι το κύριο συστατικό της λίμνης, έτσι είναι κι ο Θεός για τον άνθρωπο. Λίμνη χωρίς νερό δεν είναι λίμνη· άνθρωπος χωρίς Θεό δε λέγεται άνθρωπος. Πώς μπορεί νά ‘χει ένας άνθρωπος το Θεό μέσα του, αν του έχει κλείσει την είσοδο απ’ όλες τις πλευρές, όπως μια αποξηραμένη λίμνη ή ένας κλειστός τάφος χωρίς φως;

Ο Θεός δεν είναι σαν μια πέτρα που ...

Αριστοτέλης: Τρία τα είδη της φιλίας, μόνο το ένα αξίζει πραγματικά…

 Σε ηλικία 17 ετών, ο Αριστοτέλης γράφτηκε στην Ακαδημία του Πλάτωνα, στην οποία θα έμενε για 20 χρόνια.

Ο νεαρός Αριστοτέλης θα γινόταν ο καλύτερος μαθητής της Ακαδημίας που ιδρύθηκε από τον άνθρωπο που έμεινε στην ιστορία ως ο πατέρας της φιλοσοφίας. Είχε, βλέπετε, την τάση να κάνει πολλές ερωτήσεις και να απαντά σε ακόμα περισσότερες.

Η ακριβής χρονολογία της αναχώρησής του από την Ακαδημία είναι αμφιλεγόμενη, αλλά εικάζεται πως έφυγε λίγο μετά τον θάνατο του Πλάτωνα, καθώς δεν του άρεσε η νέα τάξη των πραγμάτων στη σχολή, μετά τη «φυγή» του δασκάλου του. Ωστόσο, στα χρόνια που ακολούθησαν, θα διαφωνούσε με πολλές από τις βασικές ιδέες του.

Δεν μπορούμε να ξέρουμε πόσα ακριβώς έγραψε ο Αριστοτέλης, αλλά ακόμα και από αυτό το μέρος της δουλειάς του που έχει διασωθεί μέχρι σήμερα, είναι ασφαλές να συμπεράνουμε πως το εύρος των θεμάτων που ασχολήθηκε, είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Όλα τα πεδία, επιστημονικά και μη, από την αστρονομία και τη φυσική, μέχρι την ηθική και τα οικονομικά, έχουν επηρεαστεί από τον Αριστοτέλη. Για παραπάνω από 2.000 χρόνια μετά τον θάνατό του, έχει κατορθώσει να παραμείνει ένας από τους πιο γνωστούς στοχαστές της ιστορίας.

Ενώ, λοιπόν, η επιρροή του είναι φανερή σε πολλά θέματα της σημερινής εποχής, κάποιες από τις πιο εύστοχες παρατηρήσεις του σχετίζονται με τη φιλία. Έβλεπε τη φιλία ως μία από τις πραγματικές χαρές της ζωής και...

Ἡ "κατραπακιά" τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς στόν καλλίφωνο ψάλτη

 Στό Γεροντικό τοῦ Ἁγίου Ὄρους διαβάζουμε:

«Ἀπό τό χωριό «Ἁγία Παρασκευή» τῆς Χαλκιδικής, πρίν ἀπό πολλά χρόνια (τό 1860) στήν ἱερά Μονή Δοχειαρίου, μόναζε, ἕνας περίφημος καί πολύ καλλίφωνος ψάλτης μέ τό ὄνομα Συνέσιος.

Ὁ Μοναχός αὐτός ἰδιαίτερη εὐλάβεια εἶχε στήν Ἁγία Παρασκευή καί πάντοτε μετά ἀπό τόν καθορισμένο κανόνα τῆς προσευχῆς τοῦ - μετάνοιες καί κομβοσχοίνια - πού ἦταν ὑποχρεωμένος νά κάνει, ἀπαραίτητα ἔκανε καί ἰδιαίτερη προσευχή στήν....Ἁγία Παρασκευή. Στήν προσευχή του αὐτή παρακαλοῦσε τήν Ἁγία νά τόν βοηθήση, γιά νά σώση τήν ψυχή του, κι ἄν σάν ἄνθρωπος ἔχη ἐπάνω του κάτι πού εἶναι ἐμπόδιο γιά τήν ψυχική του σωτηρία, νά του τό ἀφαιρέση μέ ὅποιο τρόπο γνωρίζει ἐκείνη.

Πολλά χρόνια συνέχιζε νά λέη αὐτή τήν προσευχή καί ἕνα πρωί, μετά τήν πανηγυρική ἱερή Ἀκολουθία καί...

Άγιος Συμεών ο διά Χριστόν σαλός (21 Ιουλίου): Το τερατούργημα που έκανε στον φίλο και βιογράφο του!

 

Ὡς ἡνωμένοι δι’ ἐνθέου ἀγάπης, σύμψυχοι ὤφθητε ἐν πᾶσι τοῖς τρόποις, ὦ Ἰωάννη ὅσιε, καὶ θεῖε Συμεών, ὁ μὲν βίον ἔνθεον διελθῶν ἐν ἐρήμῳ, ὁ δὲ σοφοῖς σκώμμασι τὸν Βελιὰρ μωράνας· καὶ νῦν τῶν θείων ἄμφω ἀμοιβὴν καταρτυφῶντες, ἡμᾶς ἐποπτεύετε.

Ακούστε το τερατούργημα που έκανε ο άγιος Συμεών ο διά Χριστόν σαλός για τον φίλο και βιογράφο του, διάκονο Ιωάννη.

Κάποιοι κακούργοι σκότωσαν έναν άνθρωπο και τον έριξαν μέσα στο σπίτι του διάκου από το παράθυρο. Όταν βρήκαν τον νεκρό στο σπίτι του θεοφιλέστατου διακόνου, πίστεψαν όλοι ότι αυτός ήταν ο δολοφόνος.

Για τον λόγο αυτό ο άρχοντας έδωσε εντολή να τον κρεμάσουν.

Καθώς, λοιπόν, οδηγούσαν τον...

Οταν η Αγία Παρασκευή εμφανίστηκε στον Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη

«… Όλα τα παιδάκια πήγαιναν σχολείο μια φορά την ημέρα. Το Ιακωβάκι πήγαινε δύο. Το αγαπούσε πολύ, γιατί το σχολείο του στα πρώτα χρόνια ήτανε κι Εκκλησία, της Αγίας Παρασκευής.

Αργά το απόγευμα πήγαινε κι άναβε τα καντήλια. Πήγαινε μόνο του το παιδί και του άρεσε να μένει μέχρι το νύχτωμα. Προσευχότανε όσο ήξερε κι όσο μπορούσε. Έπειτα έπαιρνε τον κατήφορο για το σπίτι, αφήνοντας το δάσος με τα πεύκα. Ένα απόγευμα όμως, θα᾽ τανε τότε οκτώ-εννέα ετών, εκεί που προευχότανε του εμφανίστηκε ολοζώντανη η αγία Παρασκευή ως μοναχή, όπως ήτανε στην εικόνα. Το παιδί τρόμαξε, το ᾽βαλε στα πόδια κι έφτασε λαχανιασμένο στο σπίτι. Ούτε γύρισε να κοιτάξει πίσω από τον φόβο του.

Ξαναπήγε άλλη μέρα ν᾽ ανάψει τα καντήλια και του εμφανίστηκε πάλι. Και πάλι τρόμαξε. Έφυγε τρέχοντας τον κατήφορο, μα η Αγία βγήκε από το ναό, μίλησε γλυκά και καθησύχασε το παιδάκι. Αυτό, τώρα, σταμάτησε να τρέχει, γύρισε να δεί ποιος του μιλούσε. Η Αγία του εξήγησε ποια είναι, του ᾽πε να μη φοβάται, και το Ιακωβάκι ανέβηκε δειλά δειλά πάλι προς το εκκλησάκι. Έκατσε κοντά της και την άκουσε προσεκτικά. Η εμφάνιση της Αγίας Παρασκευήςεπαναλήφθηκε πολλές φορές. Το Ιακωβάκι συνήθισε και δε φοβότανε πιά. Καθόσανε δίπλα δίπλα και μιλάγανε… τέτοια οικειότητα και αφελή παρρησία ο μικρός! Σε μία από τις πρώτες εμφανίσεις της η Αγία, όταν είχε ξεθαρρέψει ο μικρός, του είπε:

– Τι θέλεις, Ιάκωβέ μου, να σού χαρίσω για τις προσευχές που κάνεις και που περιποιείσαι το σπίτι μου;

Εκείνο δεν ήξερε τι να ζητήσει. Όμως το βράδυ ρώτησε τη μητέρα του, τη Θοδώρα. Εκείνη το συμβούλεψε απλοικά: «Να σού πεί, να σού δώσει, την τύχη σου». Το άλλο απόγευμα εμφανίστηκε η Αγία και απάντησε στο παιδί:

– Άκουσέ με. Θα δείς δόξες και τιμές πολλές, πολύς κόσμος θα ᾽ρχεται να σε δεί, πολλά χρήματα θα έρχονται στα χέρια σου, αλλά δε θα ...

ΕΛΥΤΗΣ: «ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟ ΠΑΝΤΟΣ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ»

 

 

 Ἐλύτης: «Μὴν ξεχνᾶτε τὴν πατρίδα μας, καὶ πρὸ παντός, τὴ γλώσσα μας». Ἀλλὰ ἐμεῖς προτιμήσαμε τὶς συμβουλὲς τῶν Ἐργολάβων τῆς Ἀλλοτριώσεως, τῶν Διορισμένων, τῶν  Παπαγάλων, τῶν Ὁρκισμένων Μεταφραστῶν [π.χ. τῆς λειτουργικῆς γλώσσης!] καὶ τῶν «γαλαζοαίματων» τῆς Ὑποκρισίας καὶ τῆς Ὑποτέλειας.
.           Σήμερα δρέπουμε τοὺς πικροὺς καρποὺς τοῦ μινιμαλισμοῦ, τῆς ἀδιαφορίας, τῆς κακῶς νοουμένης ἀνεκτικότητας, τοῦ ψευτοπροοδευτισμοῦ, τῶν μουχλιασμένων ἰδεολογιῶν, τῆς γενικῆς μεταφραστικῆς μανίας, τῶν συμπλεγματικῶν συμπεριφορῶν, τῆς τριακονταετοῦς ἀφροσύνης μας.
.             Σήμερα Ἀμνήμονες  βυθιζόμαστε στὴν ἄβυσσο τῆς Μνημονιακῆς καταστροφῆς. Ἔτσι εἶναι.

Ἐλύτης: «ἡ γλώσσα εἶναι ἕνας φορέας ἤθους
πού, ἂν δὲν τὸν ὑπακούσεις, θα τιμωρηθεῖς»

.            Ἐξ ἀφορμῆς τῆς ὁλοκληρώσεως τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν 100 χρόνων ἀπὸ τὴν γέννηση τοῦ Ὀδυσσέα Ἐλύτη τὸ 2011 στὴν Ἑλλάδα, τὸ Ἀθηναϊκὸ Πρακτορεῖο Εἰδήσεων παρουσίασε ἕνα ἀνέκδοτο κείμενο τοῦ ποιητῆ, ἀπὸ ὁμιλία του στοὺς Ἕλληνες μετανάστες στὴ Στοκχόλμη. Ἡ ὁμιλία τοῦ ποιητῆ ἔγινε τὸν Νοέμβριο τοῦ 1979, μετὰ τὴν τελετὴ ἀπονομῆς τοῦ βραβείου Νόμπελ τῆς Σουηδικῆς Ἀκαδημίας γιὰ τὸ ἔργο του.
.            Ἡ ὁμιλία μεταφέρεται αὐτούσια μὲ τὴν ἐπισήμανση τοῦ Ἐλύτη «ὅτι ἡ γλώσσα εἶναι ἕνας φορέας ἤθους πού, ἂν δὲν τὸν ὑπακούσεις, θὰ τιμωρηθεῖς».

 « Ἀγαπητοὶ φίλοι καὶ συμπατριῶτες,

.         Περίμενα πρῶτα νὰ τελειώσουν οἱ ἐπίσημες γιορτὲς ποὺ προβλέπει ἡ “ Ἑβδομάδα Νόμπελ” καὶ ὕστερα νά ᾽ρθῶ σ᾽ ἐπαφὴ μαζί σας. Τὸ ἔκανα, γιατί ἤθελα νὰ νιώθω ξένοιαστος καὶ ξεκούραστος.
.            Ξεκούραστος βέβαια δὲν εἶμαι. Χρειάστηκε νὰ βάλω τὰ δυνατά μου γιὰ νὰ τὰ βγάλω πέρα μὲ τὶς ἀπαιτήσεις τῆς δημοσιότητας, τὶς συνεντεύξεις καὶ τὶς τηλεοράσεις. Ἀλλὰ ἔνιωθα κάθε στιγμὴ ὅτι δὲν ἐκπροσωποῦσα τὸ ταπεινό μου ἄτομο ἀλλὰ ὁλόκληρη τὴ χώρα μου. Κι ἔπρεπε νὰ τὴν βγάλω ἀσπροπρόσωπη. Δὲν ξέρω ἂν τὰ κατάφερα. Δὲν εἶμαι καμωμένος γιὰ τέτοια. Γιὰ τιμὲς καὶ γιὰ δόξες. Τὴ ζωή μου τὴν πέρασα κλεισμένος μέσα σὲ 50 τετραγωνικὰ (μέτρα), παλεύοντας μὲ τὴ γλώσσα. Ἐπειδὴ αὐτὸ εἶναι στὸ βάθος ἡ ποίηση: μία πάλη συνεχὴς μὲ τὴ γλῶσσα. Τὴ γλώσσα τὴν ἑλληνικὴ ποὺ εἶναι ἡ πιὸ παλιὰ καὶ ἡ πιὸ πλούσια γλῶσσα τοῦ κόσμου. Ὅ,τι καὶ νὰ πεῖ ἕνας ποιητής, μικρὸ ἢ μεγάλο, σημαντικὸ ἢ ἀσήμαντο, δὲν φέρνει ἀποτέλεσμα. Θέλω νὰ πῶ, δὲν γίνεται ποίηση, ἂν δὲν περάσει ἀπὸ τὴν κρισάρα τῆς γλώσσας, ἂν δὲν φτάσει στὴν ὅσο γίνεται πιὸ τέλεια ἔκφραση. Ἀκόμα καὶ οἱ πιὸ μεγάλες ἰδέες, οἱ πιὸ εὐγενικές, οἱ πιὸ ἐπαναστατικές, παραμένουν σκέτα ἄρθρα, ἐὰν δὲν καταφέρει ὁ τεχνίτης νὰ ταιριάσει σωστὰ τὰ λόγια του. Μόνον τότε μπορεῖ ἕνας στίχος νὰ φτάσει στὰ χείλια τῶν πολλῶν, νὰ γίνει κτῆμα τους. Μόνον τότε μπορεῖ νά ᾽ρθεῖ καὶ ὁ συνθέτης νὰ βάλει μουσική, νὰ γίνουν οἱ στίχοι τραγούδι. Καὶ γιὰ ἕνα τραγούδι ζοῦμε, στὸ βάθος, ὅλοι μας. Τὸ τραγούδι ποὺ λέει τοὺς καημοὺς καὶ τοὺς πόνους τοῦ καθενός μας. Τόσο εἶναι ἀλήθεια ὅτι τὸ μεγαλεῖο καὶ ἡ ταπεινοσύνη πᾶνε μαζί, ταιριάζουν.
.            Ταπεινὰ ἐργάστηκα σ᾽ ὅλη μου τὴ ζωή. Καὶ ἡ μόνη ἀνταμοιβὴ ποὺ γνώρισα πρὶν ἀπὸ τὴ σημερινά, ἦταν ν ἀκούω τοὺς συμπατριῶτες μου νὰ μὲ τραγουδοῦν. Νὰ τραγουδοῦν τὸ “Ἄξιόν Ἐστι”, ποὺ μοῦ χρειάστηκε τεσσάρων χρόνων μοναξιὰ καὶ ἀδιάπτωτη προσπάθεια, γιὰ νὰ τὸ τελειώσω. Δὲν τὸ λέω γιὰ νὰ περηφανευτῶ. Δὲν ἔρχομαι σήμερα γιὰ νὰ σᾶς κάνω τὸν σπουδαῖο. Κανεὶς δὲν εἶναι σπουδαῖος ἀπὸ μᾶς. Ἀπὸ μᾶς, ἄλλος κάνει τὴ δουλειά του σωστὰ κι ἄλλος δὲν τὴν κάνει. Αὐτὸ εἶναι ὅλο. Ὅμως θέλω νὰ μάθετε, ὅπως τὸ ἔμαθα κι ἐγὼ στὰ ἑξηνταοχτὼ μου χρόνια : μόνον ἂν κάνεις σωστὰ τὴ δουλειά σου, ὁ κόπος σου δὲν πάει χαμένος.»

 Ἀγαπητοὶ φίλοι,

.            Ξέρω, μαντεύω, ὅτι πολλοὶ ἀπὸ σᾶς περίμεναν ἄλλα πράγματα ἀπὸ μένα. Τοὺς ζητῶ συγγνώμη ποὺ δὲν θὰ τοὺς ἱκανοποιήσω. Ἂν εἶχα τὸ ταλέντο τοῦ ὁμιλητῆ, τοῦ δάσκαλου, τοῦ ἡγέτη, θὰ εἶχα ἴσως ἀφιερωθεῖ στὴν πολιτική. Τώρα δὲν εἶμαι παρὰ ἕνας γραφιὰς ποὺ πιστεύει σὲ ὁρισμένα πράγματα, κι αὐτὰ τὰ πράγματα θέλει νὰ τὰ γνωρίσει καὶ στοὺς ἄλλους, νὰ τὰ βγάλει ἀπὸ μέσα του, νὰ τὸ κάνει ἔργο. Ἐμένα μοῦ ἔλαχε ν᾽ ἀγαπήσω τὸν τόπο μου, ὅπως τὸν ἀγαπᾶτε κι ἐσεῖς. Νὰ τί εἶναι ποὺ μᾶς ἑνώνει ἀπόψε ὅλους ἐδῶ πέρα. Ἡ ἀγάπη μας γιὰ τὴν Ἑλλάδα. Βέβαια, ὑπάρχουν πολλοὶ τρόποι ν᾽ ἀγαπᾶ ἕνας λαὸς τὴ χώρα του. Ἀλλὰ γιὰ τὸν ποιητή, πιστεύω, ὑπάρχει μόνον ἕνας: ν᾽ ἀνήκει σ᾽ ὁλόκληρο τὸν λαό του. Πάνω ἀπὸ τὶς διαιρέσεις καὶ τὶς διχόνοιες, ὁ ποιητὴς νὰ στέκει καὶ ν᾽ ἀγαπᾶ ὅλον τὸν λαό του, ν᾽ ἀνήκει τὸ ξαναλέω, σ᾽ ὅλο τὸν λαό του. Δὲ γίνεται ἀλλιῶς. Ἡ πατρίδα εἶναι μία. Ὁ καθένας στὸν τομέα του ἂς ἔρθει κι ἂς κάνει κάτι, ὅπως αὐτὸ τὸ νομίζει καλύτερα. Ὅμως ὁ πνευματικὸς ἄνθρωπος βλέπει τὸ σύνολο. Θέλω ἢ πιστεύω πὼς ἴσως κι ὁ ξενιτεμένος, τὸ ἴδιο.
.            Γιὰ μᾶς ἡ Ἑλλάδα εἶναι αὐτὲς οἱ στεριὲς οἱ καμένες στὸν ἥλιο κι αὐτὰ τὰ γαλάζια πέλαγα μὲ τοὺς ἀφροὺς τῶν κυμάτων. Εἶναι οἱ μελαχρινὲς ἢ καστανόξανθες κοπέλες, εἶναι τ᾽ ἄσπρα σπιτάκια τ᾽ ἀσβεστωμένα καὶ τὰ ταβερνάκια καὶ τὰ τραγούδια τὶς νύχτες μὲ τὸ φεγγάρι πλάι στὴν ἀκροθαλασσιὰ ἢ κάτω ἀπὸ κάποιο πλατάνι. Εἶναι οἱ πατεράδες μας κι οἱ παπποῦδες μας μὲ τὸ τουφέκι στὸ χέρι, αὐτοὶ ποὺ λευτερώσανε τὴν πατρίδα μας καὶ πιὸ πίσω, πιὸ παλιά, ὅλοι μας οἱ πρόγονοι ποὺ κι αὐτοὶ ἕνα μονάχα εἴχανε στὸ νοῦ τοὺς –ὅπως κι ἐμεῖς σήμερα : τὸν ἀγώνα γιὰ τὴ λευτεριά.
.            Εἶπε ἕνας Γάλλος ποιητής, ὁ Ρεμπώ, πὼς ἡ πράξη γιὰ τὸν ποιητὴ εἶναι ὁ λόγος του. Κι εἶχε δίκιο. Αὐτὸ ἔκανε ὁ Σολωμός, ποὺ γιὰ νὰ γράψει τὸ ἀθάνατο ποίημά του “ Ἐλεύθεροι Πολιορκημένοι”, ἔσωσε καὶ παρέδωσε στὴ φυλετική μας μνήμη τὸ Μεσολόγγι καὶ τοὺς ἀγῶνες του. Αὐτὸ ἔκαναν ὁ Παλαμᾶς, ὁ Σικελιανός, ὁ Σεφέρης. Στὰ φτωχά μου μέτρα τὸ ἴδιο πάσχισα νὰ κάνω κι ἐγώ. Πάσχισα νὰ κλείσω μέσα στὴν ψυχή μου, τὴν ψυχὴ ὅλου τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Νὰ δῶ πόσο μοιάζανε ὅλοι οἱ ἀγῶνες του, ἀπὸ τὴν ἀρχαία ἐποχὴ ἴσαμε σήμερα, γιὰ τὸ δίκιο καὶ γιὰ τὴ λευτεριά. Κι αὐτὸ θὰ κάνω ὅσα χρόνια μοῦ δώσει ὁ Θεὸς νὰ ζήσω. Αὐτὴ εἶναι ἡ πράξη μου. Καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι ἔφτασαν νὰ τὴν ἀναγνωρίσουν οἱ ξένοι, εἶναι μία νίκη. Ὄχι δική μου νίκη. Δική σας. Γι᾽αὐτὸ σας εὐχαριστῶ. Κι ἄν μοῦ τὸ συγχωρεῖτε νὰ σᾶς δώσω μία γνώμη -ἀκοῦστε την: ὅσο καλὰ κι ἂν ζεῖτε σ᾽ αὐτὴ τὴ φιλόξενη, τὴν εὐγενικὴ χώρα, ὅσο κι ἂν νιώθετε καλὰ καὶ στεριώνετε, καὶ κάνετε οἰκογένεια –μὴν ξεχνᾶτε τὴν πατρίδα μας, καὶ πρὸ παντός, τὴ γλώσσα μας. Πρέπει νὰ ᾽σαστε περήφανοι, νὰ ᾽μαστε ὅλοι περήφανοι, ἐμεῖς καὶ τὰ παιδιά μας γιὰ τὴ γλώσσα μας. Εἴμαστε οἱ μόνοι σ᾽ ὁλόκληρη τὴν Εὐρώπη ποὺ ἔχουμε τὸ προνόμιο νὰ λέμε τὸν οὐρανὸ “ οὐρανὸ” καὶ τὴ θάλασσα “ θάλασσα”, ὅπως τὴν ἔλεγαν ὁ Ὅμηρος καὶ ὁ Πλάτωνας πρὶν δυόμισι χιλιάδες χρόνια. Δὲν εἶναι λίγο αὐτό. Ἡ γλώσσα δὲν εἶναι μόνον ἕνα μέσο ἐπικοινωνίας. Κουβαλάει τὴν ψυχὴ τοῦ λαοῦ μας κι ὅλη του τὴν ἱστορία καὶ ὅλη του τὴν εὐγένεια. Χαίρομαι κι αὐτὴ τὴ στιγμὴ ποὺ σᾶς μιλάω σ᾽ αὐτὴ τὴ γλώσσα καὶ σᾶς χαιρετῶ, σᾶς ἀποχαιρετῶ μᾶλλον, ἀφοῦ ἡ στιγμὴ ἔφθασε νὰ φύγω.
.            Ὅμως ἕνα κομμάτι τῆς ψυχῆς μου σᾶς τὸ ἀφήνω μαζὶ μ᾽ ἕνα μεγάλο εὐχαριστῶ ποὺ μὲ ἀκούσατε. Μακάρι νὰ μποροῦσε νὰ σᾶς μείνει, νὰ τὸ κρατήσετε, σὰν ἕνα μικρὸ φυλαχτὸ ἀπὸ τὴν πατρίδα.”

 ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

ΠΗΓΗ: greeknewsonline.com

 https://christianvivliografia