Ο Γιώργος Σεφεριάδηςξεκίνησε από την Αθήνα για την Κορυτσά, με το τραίνοwagon-lit στις 15 Νοεμβρίου 1936, ώρα 8 μ.μ. Το ξημέρωμα τον βρίσκει στο Πλατύ. «Βροχή και λάσπη. Ενα κόκκινο τραίνο κόβει τον ορίζοντα και πέφτει ανάμεσα στον πέρα κάμπο και τα κάγγελα του αναψυκτηρίου. Γυρεύω ένα διπλό καφέ και κονιάκ... Κι όμως η αυγή είναι ωραία, ένα ρόδινο φως πάνω στο μολυβί χρώμα, όπως στη θάλασσα, όταν είναι συνεφιασμένη και στέκουνται τα νερά σαν υδράργυρος γύρω στις βάρκες...
 |
Κορυτσά. Το σπίτι που στέγασε τον Γιώργο Σεφέρη
Πρόξενο της Ελλάδος στην Κορυτσά
|
Έπειτα Επισκοπή, Σκύδρα, Έδεσσα, Φλώρινα. Κι από κει οδικώς στην Κορυτσά. Το ελληνικό Προξενείο στεγάζεται στο μεγάλο κι επιβλητικό σπίτι του Τουρτούλη με... τη φαρδιά μαρμάρινη σκάλα. Στο κάτω πάτωμα λειτουργούν τα γραφεία του Προξενείου και το επάνω πάτωμα είναι η κατοικία του Προξένου. Μπροστά η αυλή με τις μεγάλες μαρμάρινες πλάκες και τα ψηλά πεύκα.
(Στέφη Κόρτη-Κόντη: «Οι σοκολάτες του Σεφέρη»).
Το «μεγάλο και επιβλητικό σπίτι», ένα εξαιρετικό νεοκλασσικό δείγμα, στο κέντρο της πόλης, αγοράστηκε από το ελληνικό Δημόσιο το 1999, χάρη στην ευαισθησία ενός επόμενου, μετά από δεκαετίες, Προξένου. Ένα ιστορικό μνημείο, που έχει δει να παρελαύνουν μπροστά του όλα τα σημαντικά γεγονότα του εικοστού αιώνα. Ένα σύμβολο του ελληνισμού.
Σήμερα, ένας άλλος Πρόξενος, προσπαθεί να βρεί, μέσα από γραφειοκρατικούς δαιδάλους, χρήματα για να το ξαναφτιάξει. Όχι μιά περιουσία, για πολλούς συμπολίτες μας. Τριακόσιες χιλιάδες ευρώ χρειάζονται για να γλυτώσει το ελληνικό Δημόσιο το νοίκι που πληρώνει τώρα και χάνεται κάθε μήνα -και είναι σημαντικό- και για να αυξήσει πέντε φορές την αξία του ακινήτου. Κι ενώ, κανείς δε λέει ότι η ιδέα είναι ασύμφορη ή αχρείαστη -το αντίθετο, η λύση σκοντάφτει στα άρθρα και τις παραγράφους, που όλοι λένε ότι πρέπει να αλλάξουν, αν είναι να αλλάξει η μοίρα μας.
Και τα πάσης λογής Ιδρύματα και Φορείς στην Ελλάδα και το εξωτερικό; Απόλυτη σιγή. «Μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει η χώρα σου για σένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για τη χώρα σου», είχε πει κάποτε ο δολοφονημένος Πρόεδρος της Αμερικής. Δεν βρέθηκε, άραγε, κάποιος απ’ όλους αυτούς τους πανίσχυρους Οργανισμούς να βοηθήσει; κανείς δεν αξιολόγησε ως σημαντική, τη διάσωση αυτού του ιστορικού μνημείου;
Ευτυχώς, δεν είναι ακόμη πολύ αργά. Το κτήριο στέκει ακόμη. Ετοιμόρροπο, ερειπωμένο, έρμαιο καταπατητών, τοξικομανών και εμπόρων οικοδομικών υλικών, αλλά είναι εκεί και περιμένει.
«Όπου και να ταξιδέψω, η Ελλάδα με πληγώνει», είχε γράψει ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στην Κορυτσά, Γιώργος Σεφεριάδης, πριν από εβδομήντα χρόνια. Ας τον διαψεύσουμε, τουλάχιστον αυτή τη φορά.
http://www.epiruschannel.gr
http://neavi.blogspot.com/Αντιγραφή
