Γιατί αντιδρά η Εκκλησία και τι προβλέπει (ρητά) το Σύνταγμα
Με πρόσφατες δηλώσεις του ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος χαρακτήρισε τα νέα πολυθρησκειακά προγράμματα του μαθήματος των Θρησκευτικών «απαράδεκτα και επικίνδυνα» και κάλεσε τον πρωθυπουργό να τα αποσύρει αμέσως.
Επειδή η αυτή συζήτηση έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και επειδή οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν τις κρίσιμες λεπτομέρειες, ας απαντήσουμε σε ορισμένα σχετικά ερωτήματα :
Με βάση το ισχύον Σύνταγμα υπάρχει σαφής ερμηνεία ως προς το περιεχόμενο του μαθήματος των Θρησκευτικών;
Μάλιστα.
Δύο αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας (1995 και 1998) και μία τελεσίδικη του Διοικητικού Εφετείου Χανίων (2012) ορίζουν ότι... το μάθημα πρέπει να διδάσκεται σε ικανό αριθμό ωρών και να βασίζεται στην ορθόδοξη χριστιανική πίστη και παράδοση.
Νομιμοποιείται η Εκκλησία της Ελλάδος να έχει λόγο επί της ύλης του μαθήματος ή έχει δίκαιο ο υπουργός Παιδείας που θεωρεί αποκλειστικά αρμόδιο το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής;
Ο Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας της Ελλάδος, που είναι και νόμος του ελληνικού κράτους (590/1977), προβλέπει στο άρθρο 9ε ότι η Διαρκής Ιερά Σύνοδος «Παρακολουθεί το δογματικόν περιεχόμενον των διά τα Σχολεία της Στοιχειώδους και Μέσης Εκπαιδεύσεως προοριζομένων διδακτικών βιβλίων του μαθήματος των Θρησκευτικών».
Είναι κακό να δίδεται στους μαθητές ενημέρωση για άλλα δόγματα και άλλες θρησκείες που έχουν μεγάλο αριθμό πιστών;
Σαφώς όχι.
Ηδη στα υπάρχοντα σχολικά εγχειρίδια υπάρχουν κεφάλαια γνωριμίας με τα άλλα θρησκεύματα, η δε ύλη της Β΄ Λυκείου αναφέρεται κυρίως στις άλλες θρησκείες.
Η Εκκλησία της Ελλάδος με ομόφωνη απόφαση της Ιεραρχίας τον Μάρτιο του 2016 πρότεινε σε όλες τις τάξεις του γυμνασίου και του λυκείου να αφιερώνεται το 80% της ύλης στην ορθόδοξη χριστιανική αγωγή και το 20% στα άλλα δόγματα και θρησκεύματα.
Γιατί αντιδρούμε στο νέο Πρόγραμμα Σπουδών που θέλει φέτος να επιβάλει το υπουργείο Παιδείας;
Η θεμελιώδης διαφωνία της Εκκλησίας, της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων και άλλων ειδικών επιστημόνων είναι ως προς τον τρόπο παρουσιάσεως της Ορθοδοξίας και των θρησκευμάτων.
Αντί να γίνεται σαφής διάκριση μεταξύ της ορθοδόξου διδασκαλίας και των άλλων θρησκειών, το νέο πρόγραμμα τα παρουσιάζει όλα μαζί συγκεχυμένα και ισοπεδωμένα ( μίξερ θρησκειών).
Οι άγιοι της Εκκλησίας αναμειγνύονται με πολιτικά πρόσωπα, η ορθόδοξη νηστεία με τη γιόγκα κ.λπ.
Ουσιαστικά οι μαθητές δεν βοηθούνται να αποκτήσουν έναν αξιακό κώδικα, αλλά καλούνται να διαμορφώσουν την «ατομική τους θρησκεία» από πολύ μικρή ηλικία.
Είναι απαραίτητο ένα μάθημα Θρησκευτικών σε ένα σύγχρονο σχολείο μιας ευρωπαϊκής χώρας;
Βεβαίως, διότι η Παιδεία δεν έχει σκοπό μόνον την παροχή γνώσεων, αλλά και τη διάπλαση χαρακτήρων.
Σε όλες τις χώρες της Ευρ. Ενώσεως -πλην της Γαλλίας- το δημόσιο σχολείο διδάσκει τον χριστιανισμό με μία ποικιλία μεθόδων.
