Ευαγόρας Παλληκαρίδης (1938-1957):
«Είναι ωραίο να πεθαίνη κανείς διά την Ελλάδα»
Συμπληρώνονται εξηνταένα χρόνια από τον απαγχονισμό του νεαρού μαθητή, ποιητή, αγωνιστή της ΕΟΚΑ Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Ήταν 14 Μαρτίου 1957 και αυτός μόνον 19 χρονών. Ένα πραγματικό παλληκάρι, αλλά στην ουσία ένα παιδί, που είχε το σθένος, να σταθεί περήφανος και ιδιαίτερα αξιοπρεπής, ως Έλληνας, μπροστά στην αγχόνη και τον θάνατο. Μπροστά και απέναντι στους κατακτητές της ιδιαίτερής του πατρίδας, μια μικρογραφία της Ελλάδας -όπως είναι κάθε κομμάτι ελληνικής γης- την Μεγαλόνησο Κύπρο. Τον θάνατο, αντιπροσώπευε η Μεγάλη Βρετανία, που καταπατούσε ασύστολα την εθνική αξιοπρέπεια του ιερού χώματος της Κύπρου και των κατά μεγάλη πλειοψηφία Ελλήνων κατοίκων της.
Οι Βρετανοί, μάλιστα, δεν θα διστάσουν να οπλίσουν ποικιλοτρόπως την Τουρκία και τους Τουρκοκυπρίους, για να δημιουργήσουν ένα αντίπαλο δέος εναντίον των Ελληνοκυπρίων και της Ελλάδας. (Και ας ήταν οι κραταιοί εκπρόσωποι του Δυτικού πολιτισμού και Χριστιανισμού στην περιοχή)! Έτσι, διά του διαίρει και βασίλευε, οι ίδιοι παρέμεναν αληθινοί διαφεντευτές του τόπου. Η Κύπρος αποτελούσε ένα αβύθιστο αεροπλανοφόρο ιδιαίτερο χρήσιμο για τον έλεγχο της ευρύτερης περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου με τα πλούσια ενεργειακά αποθέματα. Ή μήπως γνώριζαν και για τα πρόσφατα ανακαλυφθέντα κοιτάσματα; Πάντως, μετά την ανακάλυψή τους προσπάθησαν να διεκδικήσουν και αυτοί μερίδιο σ’ αυτά ως κάτοχοι εδαφικού μέρους της Κύπρου, δηλαδή των Βρετανικών Βάσεων!
Και να, ο νεαρός αυτός που εκπροσωπούσε τον απλό Έλληνα, τον αγνό πατριώτη που ξέρει να αγωνίζεται, να πολεμά και να πεθαίνει με ανδριοσύνη, στέκεται ολόρθος μπροστά τους και με λεβεντιά προσέρχεται στο ικρίωμα. Ως έτοιμος από καιρός! Ένας ωραίος Έλληνας! Και βεβαίως χωρίς τις νευρώσεις και τις ψυχώσεις των δήθεν υπερπατριωτών που στις μέρες μας υιοθετούν ασύστολα απάνθρωπες νεοναζιστικές ιδεολογίες και εγκληματικές συμπεριφορές! Πέρα για πέρα ανθελληνικές και αντιχριστιανικές, ως ιδεολογίες και τρόπο ζωής, και με ιδιαίτερα τραγικές επιπτώσεις στην πρόσφατη ιστορία του Ελληνισμού. Πώς μπορούν να ξεχνούν την επέλαση των ναζιστικών και φασιστικών ορδών στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου; Η καταστροφή της Ελλάδας από το πέρασμα τους ήταν ολοκληρωτική! Και ο πόνος και η οδύνη που έσπειραν αθεράπευτος!
Σίγουρα, όμως, ακόμη και σήμερα η μορφή του Βαγορή, του Ευαγόρα Παλληκαρίδη, που ξέρει να θυσιάζεται για τον αγώνα, για τους συναγωνιστές του, την σκλαβωμένη πατρίδα του μοιάζει να αναδύεται αβίαστα μέσα από την ιστορία και τη ζωή. (Σε μια εποχή που περισσεύουν οι λόγοι και...
οι διακηρύξεις για τα ατομικά δικαιώματα, πραγματικά και επείσαχτα). Άλλωστε ο Παλληκαρίδης δεν περίμενε κάτι για τον εαυτό του, παρά σύμφωνα με τα λόγια του αυτός να είναι ο τελευταίος που απαγχονίζεται για την υπόθεση της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα!
Ιδιαίτερο συμβολισμό φανερώνει και η τελευταία του επιθυμία λίγο πριν ανέβει τον Γολγοθά του. Ζήτησε, λοιπόν, από την μητέρα του έναν Σταυρό με τον Εσταυρωμένο! Πράγμα που μοιάζει με τους στίχους της ευχής του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου: “Ελθέ ο μόνος προς μόνον, ότι μόνος ειμί, καθάπερ οράς”! Ο μελλοθάνατος με τον Τεθανατωμένον! Με αυτόν που θυσιάστηκε για όλους τους ανθρώπους. Με τον Αναστάντα και τον ζωοποιήσαντα, ξανά, το γένος των ανθρώπων! Μετά από την Ανάσταση πεθαίνει ο θάνατος! Και ο τέως ένοπλος αγωνιστής, Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ο οποίος αγωνιζόταν υπέρ πίστεως και πατρίδος, γιατί αυτός ήταν ο αγώνας των Ελλήνων της Κύπρου, μπροστά στο σύμβολο του απανθρωπισμού, την αγχόνη, εξοπλίζεται με το σύμβολο της νίκης!
Πόσο κουράγιο μπορεί να μας δώσει το παιδί αυτό στις μέρες μας; Πραγματικά μεγάλο αφού η ευαισθησία, η ευγένεια, η αγωνιστικότητα και η καλλιέργεια ξεχειλίζει μέσα από τη ζωή του.
Αντίστοιχη δύναμη και κουράγιο μπορούν να μας δώσουν τα λόγια του από μία έμμετρο επιστολή που έστειλε στην αδελφή του ως μελλοθάνατος. Της έγραφε, λοιπόν: «Μη λυπάσαι για το θάνατό μου. Είναι ωραίο να πεθαίνη κανείς για την Ελλάδα»!
http://isagiastriados.com/%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%B1_.html
