Γράφει ο π. Ηλίας Μάκος στην Romfea.gr
Ο Άγιος Χριστοφόρος, που τιμά η Εκκλησία τη μνήμη του στις 9 Μαΐου και ο οποίος καταγόταν από ημιάγρια φυλή, ήταν άγριος ειδωλολάτρης πολεμιστής με το όνομα Ρεμπρόβος.
Αλλά όπως συνέβη και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, θαυματούργησε η χάρη του Θεού, γνώρισε και ακολούθησε την αληθινή πίστη και έφτασε μέχρι το μαρτύριο με αποκεφαλισμό.
Σύμφωνα με τους συναξαριστές, περνούσε ανθρώπους από τη μια όχθη ποταμού στην άλλη.
Κάποια ημέρα του εμφανίστηκε και ένα παιδί για να το πάρει πάνω του και να το πάει απέναντι το οποίο μόλις έφτασαν στο τέρμα εξαφανίστηκε, αφού του είπε, ότι σήκωσε πάνω του τον Δημιουργό του κόσμου.
Και επειδή είναι αγιογραφημένος να μεταφέρει στους ώμους του το Χριστό (Χριστοφόρος), αφού, θεωρείται προστάτης των αυτοκινητιστών.
Αλλά προστατεύει και από διάφορες συμφορές, όπως...
είναι οι επιδημίες, η κακοκαιρία, τα ατυχήματα κ.ά.
Στην εικονογραφία εμφανίζεται άλλοτε ως άσχημος στο πρόσωπο "κυνοκέφαλος" και άλλοτε με όμορφο πρόσωπο.
Μετά τη μεταστροφή του, που έγινε όταν ξεπερνούσε σαν καλός στρατοκόπος τα εμπόδια του κόσμου, τους κινδύνους, που συναντούσε στην ωραία πορεία του.
Ήξερε ότι η βασιλεία των ουρανών είναι πραγματικά ο προορισμός του. Ωστόσο, γνώριζε και ότι μέχρι να φθάσει έως εκεί, τα εμπόδια θα πληθαίνουν.
Παράλληλα, με τις θαυματουργίες, που επέτρεπε ο Θεός να κάνει, όπως ο πολλαπλασιασμός ενός κομματιού ξερού ψωμιού για να φάνε 200 στρατιώτες, που τον καταδίωκαν, πολέμιοι του Χριστού μαγνητίζονταν από το φως Του και σπέρνονταν μέσα τους ο λόγος του Θεού.
Και οι 200 στρατιώτες, που είχαν σταλεί για να τον συλλάβουν, ομολόγησαν την πίστη τους στο Χριστό και αποκεφαλίστηκαν.
Το ίδιο συνέβη και με τις δύο διεφθαρμένες γυναίκες, που έστειλαν δίπλα του, για να τον παρασύρουν. Μετανόησαν, βαπτίστηκαν και αποκεφαλίστηκαν.
Όσο ο Θεός ελευθέρωνε και λύτρωνε την καρδιά του, τόσο φωτιζόταν η πορεία του σ' αυτή τη γη και έπαιρνε νόημα η ζωή του. Ενισχυόταν η θέλησή του στο καλό.
Οι Άγιοι της Εκκλησίας, όπως ο Χριστοφόρος, δεν υπάρχουν για να κάνουν θαύματα, αλλά κάνουν θαύματα για να δείξουν στους ανθρώπους την παρουσία του Θεού.
Γι' αυτό τους πιστούς δεν πρέπει ούτε να μας εντυπωσιάζουν υπερβολικά, ούτε να μας σκανδαλίζουν τα θαύματα. Απλά να τα τοποθετούμε στη σωστή τους διάσταση.
Το γνήσιο θαύμα, αυτό, που έχει τη σφραγίδα του Θεού, δεν γίνεται ούτε για επιδεικτικούς λόγους ούτε για δημιουργία εντυπώσεων. Γίνεται για να ωφεληθεί πνευματικά ο άνθρωπος και να σωθεί.
Αυτό το γεγονός είναι ολοφάνερο στα θαύματα του αγίου Χριστοφόρου, που αποτέλεσαν αφορμή να ανακαλύψουν το δρόμο της πίστης, άνθρωποι, που μέχρι τότε αρνούνταν τη διδασκαλία του Ευαγγελίου.
Έτσι το θαύμα είναι μια αφορμή το άτομο να μεταμορφωθεί, να αλλάξει συμπεριφορά, ώστε με τα λόγια και τις πράξεις του και τη ζωή του γενικά να είναι ο ίδιος ο εαυτός του ένα θαύμα!
Επειδή δεν είναι λίγοι εκείνοι, που αμφισβητούν τα θαύματα, αξίζει να διευκρινιστεί ότι αυτά είναι ενέργειες υπερφυσικές και έκτακτες, που τις αντιλαμβάνεται κάποιες φορές αισθητά ο άνθρωπος, ενώ άλλες φορές αδυνατεί να τις κατανοήσει, γιατί δεν έχει ανεπτυγμένο πνευματικά αισθητήριο.
Πάντως δεν ερμηνεύονται με τη λογική, γιατί την ξεπερνούν.
Ωστόσο το θαύμα δεν είναι κάτι μαγικό, που πραγματοποιείται από το Θεό χωρίς τη συνεργασία του ανθρώπου.
Αν παραμερίσουμε το Θεό και θεοποιήσουμε το εγώ μας και τις δικές μας δυνάμεις δεν υπάρχει δυνατότητα κοινωνίας με το Θεό, άρα και θαύματος.
Μέσα του ο άγιος Χριστοφόρος είχε στήσει το θρόνο του Θεού. Είναι το μόνο, που έχουμε να κάνουμε και εμείς...
Έτσι, ενώ το σώμα παρέρχεται, η ψυχή ζει αιώνια. Γι' αυτό πρέπει να τη φροντίζουμε περισσότερο απ' όλα τ' άλλα πράγματα, που τα αφανίζει ο χρόνος.
ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ
Στη Βόρειο Ελλάδα και κυρίως στην Ήπειρο, πίστευαν τα παλαιά χρόνια ότι ο άγιος Χριστοφόρος, προστατεύει τις σοδειές από το χαλάζι, αρκεί να τηρηθεί η εορτή του ως αργία και να μην πάνε οι χωρικοί στα χωράφια και στους κήπους.
Για να μη πέφτει χαλάζι και καταστρέφει τα σπαρτά, τα δέντρα - ακόμη και τα ζώα σκοτώνει, όταν είναι δυνατό - φυλάγανε την ημέρα του αγίου Χριστοφόρου.
Όταν υπήρχαν σημάδια για χαλάζι συγκεντρωνόταν ο κόσμος γύρω από την εικόνα του αγίου Χριστοφόρου. Άναβαν και μια λαμπάδα και διάβαζε και ο ιερέας την ευχή.
Σε κάποια χωριά, κάθε χρόνο στη γιορτή του, αποβραδίς έκαναν αγρυπνία και την ώρα, που έβγαινε ο αυγερινός, πήγαιναν στα χωράφια κι έκαμναν δέηση να μη ρίχνει χαλάζι.
Ο άγιος Χριστοφόρος συνδέθηκε με την προστασία από το χαλάζι για δύο λόγους: Πρώτον, γιατί η εποχή που γιορτάζει είναι η πιο κρίσιμη για τις επιπτώσεις της χαλαζόπτωσης στη γεωργική παραγωγή.
Και δεύτερον, γιατί σε διήγηση, που υπάρχει στο συναξάριο του αγίου, σημειώνεται ότι προσευχήθηκε στο Θεό, όταν τον οδηγούσαν στο μαρτύριο με τα λόγια: «Κύριε, δος χάριν τω σώματί μου, ίνα πας ο έχων λείψανόν μου φανερώς δύναται δι αυτού απελαύνειν τους δαίμονας. Αλλά και επειδή πολλοί ζητούσι με εις πόλιν έχειν ή χώραν ή αγρόν, ή εν οιωδήποτε τόπω μη επέλθη αυτοίς εκεί, Δέσποτα, χάλαζα, μηδέ θυμός μηδέ αφορία αμπέλου, αλλ' ει καί ποτε ηδικούντο, απελθόντος μου εκείσε, φύλαξον τους τόπους αυτών, όπως ούτοι αφθόνως λαμβάνουσι τας αιτήσεις αυτών... Και ήλθεν αυτώ φωνή εκ του ουρανού. Κατά το αίτημά σου έσται σοι, και ου μη λυπήσω σε έως του αιώνος. Και εν τούτω θαυμασθήσει...».
