Μεγάλος σταυρός η συκοφαντία! Βιώνεις την απόρριψη, την ακατανοησία, την αδικία. Πώς να πείσεις, όταν υπάρχουν αληθοφανή γεγονότα; Πώς να αποδείξεις ότι η αλήθεια δεν βρίσκεται μόνο στα γεγονότα;
Χρειάζεται γερό πνευματικό υπόβαθρο για να σιωπήσεις, ν’ αφήσεις το Θεό ν’ αποδείξει την αθωότητά σου σε χρόνο που Εκείνος γνωρίζει. Κι ακόμα, αν πρέπει να μιλήσεις, να μην το κάνεις με εμπάθεια, αλλά με ταπείνωση, πιστεύοντας ότι τίποτα δεν συμβαίνει κακό στη ζωή μας, αν ο Κύριος της ζωής και του θανάτου δεν το επιτρέψει.
Πράγματι, αν χειριστείς με τη λογική τη συκοφαντία, υπάρχει ενδεχόμενο να καταρρεύσεις. Γιατί δεν υπάρχει λογική! Υπάρχει η καχυποψία, η διαστρέβλωση της αλήθειας, η αυτάρκεια στην κρίση, η δαιμονική κατάκριση του προσώπου.
Με την πεποίθηση ότι ό,τι πειρασμός μάς συμβεί τον παραχωρεί ο Θεός «προς το συμφέρον», για το δικό μας καλό που αποσκοπεί στην εμπειρία της Χάριτός Του, θα μπορέσουμε να τον περάσουμε χωρίς κατάθλιψη και ασθένεια.
Η υπομονή, η προσευχή, η συμπαράσταση από ανθρώπους που πράγματι αγαπούν, γι’ αυτό και μας πονούν, είναι τα μέσα που αποδεικνύονται ισχυρά στο δυνατό ταρακούνημα που...
φέρνει η συκοφαντία. Είναι και κάποιοι λογισμοί που συνεργούν στην ανώδυνη αντιμετώπιση όπως:- Καλύτερα που δεν συνέβησαν όσα μου καταμαρτυρούν. Αν ήταν αλήθεια, δεν θα ήταν χειρότερα;
- Οι δυνατοί πειρασμοί είναι για τους δυνατούς. Σημαίνει πως μπορώ να σηκώσω τέτοιο πειρασμό, για να παραχωρήσει ο Κύριος.
- Η άρση του σταυρού της συκοφαντίας σίγουρα θα φέρει μεγάλη Χάρη και δυνατή εμπειρία Θεού.
- Ο πειρασμός αυτός με κάνει όμοιο με τους αγίους που συκοφαντήθηκαν και κυρίως με το Χριστό που έλεγαν ότι «με τον άρχοντα των δαιμόνων εκβάλλει τα δαιμόνια» κι ότι δεν μπορεί να είναι εκ Θεού, αφού είναι «φίλος τελωνών και αμαρτωλών».
- Κι αν μου λεν ότι έκανα κάτι που δεν έκανα, υπάρχουν και οι περιπτώσεις που έκανα και «δεν πλήρωσα». Λειτουργεί ο πνευματικός νόμος.
Δεν είναι εύκολο να περάσει κανείς δυνατούς πειρασμούς και να εξακολουθεί να πιστεύει στην αγάπη και φροντίδα του Θεού – Πατέρα του, όταν εκείνος, μάλιστα, σιωπά σκανδαλωδώς.
Δεν είναι εύκολο να γίνεται πράξη στην καθημερινότητα το Ευαγγέλιο του Ιησού.
Αλλά δεν είμαστε μόνο για τα εύκολα! Πορευόμαστε, αναπτυσσόμαστε, ωριμάζουμε. Δεν θα πρέπει να θέλουμε να πάμε πιο πέρα, να γευτούμε πιο δυνατές χαρές, ν’ ανεβούμε πιο ψηλά;
Λένε πως η πνευματική ζωή δεν έχει ρουτίνα! Πώς, άλλωστε, θα έχει, αφού ανά πάσα στιγμή «έσονται οι πρώτοι έσχατοι;».
Μακάρι να βλέπουμε πίσω από τους όποιους πειρασμούς μάς βρίσκουν, και κυρίως τους μεγάλους και δυνατούς, την πρόνοια του Θεού για μας που θέλει να μας δώσει από τα δώρα Του και να μας χαρίσει τη Βασιλεία Του.
