Κάποτε μία αλεπού πιάσθηκε από την ουρά της σε ένα δόκανο, που είχε στήσει ένας κυνηγός στο δάσος. Στην προσπάθεια της να απελευθερωθή έχασε την ουρά της. Η κολοβή, πλέον, αλεπού, στενοχωρήθηκε πολύ βλέποντας την όμορφη ουρά της κρεμασμένη στο δόκανο. Η στενοχώρια της όλο και μεγάλωνε καθώς σκεπτόταν ότι, θα τριγυρνούσε έτσι, ενώ όλες οι άλλες αλεπούδες θα είχαν τις ουρές τους.
Πονηρή όμως καθώς ήταν, δεν άργησε να βρει λύση στο πρόβλημά της. Το μόνο που είχε να κάνει, ήταν να πείσει όλες τις αλεπούδες, να κόψουν και αυτές τις ουρές τους. Έτσι, θα ήταν όλες ίδιες και δεν θα ντρεπόταν πλέον γιά την εμφάνιση της.
Χωρίς καθυστέρηση, έβαλε το σχέδιο της σε...
εφαρμογή και άρχισε να ειδοποιεί τις αλεπούδες, να κάνουν ένα συμβούλιο, γιατί ήθελε να τους μιλήσει. Πράγματι, λίγες ημέρες μετά, μαζεύθηκαν όλες σ’ ένα ξέφωτο του δάσους και η κολοβή αλεπού άρχισε να τους μιλάει με επιμονή και ζήλο γιά το «φλέγον» θέμα της ουράς. Τους είπε πολλά πράγματα, γιά να τις πείσει να κόψουν τις ουρές τους. Τα πιό δυνατά επιχειρήματά της ήταν ότι, η ουρά τους είναι άσχημη και επί πλέον ότι, ήταν ένα περιττό βάρος, από το οποίο έπρεπε να απαλλαγούν άμεσα.Καθώς, όμως, όλες οι αλεπούδες είναι πονηρές, μόλις σταμάτησε να μιλάει, πήρε τον λόγο μία άλλη αλεπού και της είπε:
«Άκουσα με προσοχή όσα μας είπες, αλλά αναρωτιέμαι: Εάν δεν σε συνέφερε να κόψουμε τις όμορφες ουρές μας, θα μας τα έλεγες όλα αυτά…;;;»!
Μύθος του Αισώπου.
https://www.dromokirix.gr/2023/01/blog-post_56.html#more
